لزوم قرباني در حج تمتع - برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

برگزیده ای از تسنیم - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نُسُك). كلمه (فَفِديَة) مبتدا و خبر آن «فعليه» محذوف است.

از آيه مورد بحث، تنها اصل كفاره به طور تخيير بين روزه گرفتن و صدقه‏دادن و قرباني كردن استفاده مي‌شود. بر پايه رواياتِ اهل بيت(عليهم‌السلام) خصوصيتهاي اين كفاره تخييري بدين صورت است: سه روز روزه يا اطعام شش فقير يا مسكين يا قرباني.[1]

لزوم قرباني در حج تمتع

حج تمتع كه بر آفاقي، يعني كسي كه وطنش مكه و حوالي آن نباشد، واجب است: (ذلِكَ لِمَن لَم يَكُن اَهلُهُ حاضِرِي المَسجِدِ الحَرام)، با جمله خبري (فَمَن تَمَتَّعَ بِالعُمرَةِ اِلَي الحَجّ) تشريع شده است و جمله‏خبري صراحت بيشتري در تشريع دارد. حكمت و هدف از تشريع حج تمتع، تخفيف و تسهيل براي مسافران راه دور است، زيرا سفر سختيهايي دارد.

از مناسك حج تمتع، قرباني كردن است: (فَمَا استَيسَرَ مِنَ الهَدي). برخي از مفسران، قرباني حجِ تمتع را نيز كفاره و جبيره مي‌دانند؛ نه منسكي از مناسك حج، زيرا مُحرم حج تمتع كه پس از انجام عمره تمتع مُحِلّ مي‌شود و از محرمات احرام، مانند بوي خوش و زن، بهره‌مند مي‌گردد، بايد براي جبران آن كفاره بپردازد كه قرباني در مناست.[2]

اين رأي درست نيست، زيرا خداوند نفرموده كه هر كس پس از خارج‏شدن از احرام از محرمات احرام بهره‌مند شد بايد قرباني كند، بلكه از

[1] ـ الكافي، ج4، ص358؛ تفسير نور الثقلين، ج 1، ص 187.

[2] ـ الكشاف، ج1، ص241؛ انوار التنزيل، ج1، ص110؛ ر.ك: كنز العرفان، ج1، ص296.

/ 177