تفسير - برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

البته پيش از ذبح قرباني در محل خودش (مكه، منا يا محل منعِ از ادامه اعمال)، نبايد سر خود را بتراشد و از احرام خارج شود، زيرا رعايت ترتيب در اعمال حجّ و عمره لازم است و هر كس بيمار بود يا در سر خود ناراحتي داشت كه ناچار بايد پيش از قرباني سر بتراشد، بايد با روزه يا صدقه يا قرباني كفاره آن را بدهد، چون حلق يا تقصير در عين اينكه پايان‏بخش مناسك حجّ و عمره است مقدم داشتن آن حرام است؛ مانند سلام كه پايان بخش نماز است و آوردن عمدي آن در اثناي نماز جايز نيست.

كسي كه از بيماري و تهديد دشمن در امان و از محدوده 96 كيلومتري مكه فراتر است بايد حجّ تمتع به جا آورد و قرباني كند و اگر قرباني نيافت يا پول خريد آن را نداشت به جاي آن ده روز روزه بگيرد؛ سه روز در سفر حجّ و هفت روز پس از بازگشت به وطن.

آدمي بايد تقواي الهي را رعايت كند و با پذيرش حجّ تمتع در كنار حج قِران و اِفراد از انكار و استنكار تشريع آن بپرهيزد و بداند كه خدا بسيار سخت كيفر است.

گويا سفارش به پروا از خدا و تهديد شديد اللحن و بي‌سابقه پايان آيه و نيز كاربرد مكرر اسم ظاهر «الله» به جاي ضمير، هشداري است به كساني كه تا آخر، «متعة الحج» را نپذيرفتند و پس از دستيابي به خلافت آن را تحريم كردند.

تفسير

مفردات

اَتِمُّوا: «اتمام» از ريه «تَمَم» و «تمام» است و «تمام الشي‏ء» به پايان رسيدن