دسته اول: روايات گوياي 48 ميل:
أ. صحيحه زراره كه در آن، حضرت امام باقر(عليهالسلام) در پاسخ از آيه شريفه (ذلِكَ لِمَن لَم يَكُن اَهلُهُ حاضِرِي المَسجِدِ الحَرام) فرمود: «يعني أهل مكةليس عليهم متعة. كل من كان أهله دون ثمانية و أربعين ميلاً، ذات عرق[1] و عُسفان[2] كما يدور حول مكة، فهو ممن دخل في هذه الآية و كل من كان أهله وراء ذلك، فعليهم المتعة»[3]؛ اهل مكه نبايد حج تمتع به جا آورند و حَجةالاسلام آنان حج تمتع نيست و نيز هركس فاصلهاش از مكه كمتر از 48 ميل باشد، مانند ذاتِ عِرق و عُسفان، اهل مكه به شمار ميآيد و از مصاديق آيه است و هر كه در فاصلهاي بيشتر از آن باشد، وظيفهاش حج تمتع است.ب. زراره از امام باقر(عليهالسلام) درباره آيه مورد بحث پرسيد و حضرت باقر(عليهالسلام) چنين پاسخ داد: «ذلك أهل مكة ليس لهم متعة و لا عليهم عمرة». سپس در بيان حدّ مكه در اين مسئله فرمود: «ثمانية و أربعين ميلاً من جميع نواحي مكة دون عسفان و دون ذات عرق».[4] روايات ديگري نيز مؤيد اين دسته است.[5]گفتني است كه دستهاي ديگر از روايات معيار را مواقيت قرار داده است كه[1] ـ ذات عرق، حدّ فاصل بين نجد و تهامه و ميقات اهل عراق است (معجم البلدان، ج 4، ص107). [2] ـ عُسفان، مكاني است كه به اندازه دو مرحله از مكه معظمه فاصله دارد (همان، ج4، ص121 ـ 122) و «مرحله» مقدار مسافتي است كه مسافر در يك روز ميپيمايد و حدود 24 ميل است (المصباح، ص223، «ر ح ل»). [3] ـ تهذيب الاحكام، ج5، ص33؛ وسائل الشيعه، ج 11، ص 259. [4] ـ وسائل الشيعه، ج11، ص260 ـ 261. [5] ـ همان، ص258 و 260، ح1 و6.