اِحصار در (اُحصِرتُم) اصطلاحي قرآني است و هم مانع ظاهري و هم مانع باطني را دربر ميگيرد[1]، از اين رو اطلاق آن مصدود و محبوس را هم كه در اصطلاح فقهي، در برابر «محصور» است دربرميگيرد. محصور كسي است كه بر اثر مانع دروني، مانند بيماري، نتواند حجّ يا عمره را به پايان رساند؛ ولي «مصدود» بر اثر مانع بيروني، مانند دشمن، از اتمام عمل ناتوان است. نيز محصور بايد قرباني خويش را به مكه يا منا بفرستد و با قرباني كردن از همه[1] ـ مفردات، ص239، «ح ص ر».