3. برخي محرّمات احرام - برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

است يا به اشعار يا به تقليد كه هر دو نوعي علامتگذاري قرباني است.

تحقق احرام به قصد حج يا عمره است قربةً الي الله با تلبيه؛ يعني خوداحرام عنوان قصدي نيست، بلكه عنوان قصدي خصوص حج يا عمره است و چون حج و عمره مطلوب عبادي‌اند، نه توصّلي، براي انجام آنها قصد قربت لازم است. همين كه قصد عنوان و قصد قربت حاصل شد و شخص لبيك گفت يا اشعار و سوق هدي كرد عنوان احرام محقق شده و شخص محرم مي‌شود.

احرام همانند نماز است كه با قصد صلات و گفتن تكبيرةالاحرام، عنوان نماز حاصل مي‌شود و شخصْ نمازگزار محسوب مي‌گردد و احكام نماز از واجبها و حرامها مترتب مي‌شود، بر خلاف روزه كه صِرف قصد صوم در اول وقت آن كافي است و شخصْ صائم محسوب مي‌شود.

3. برخي محرّمات احرام

عن علي بن جعفر قال: سألت أخي موسي(عليه‌السلام) عن الرّفث و الفسوق و الجدال ما هو و علي من فعله؟ قال: «الرفث: جماع النساء، و الفسوق: الكذب و المفاخرة، و الجدال: قول الرجل «لا والله» و «بلي والله»».[1]

اشاره: چون در جاهليّت بعد از اداي مناسك مخصوص خود در منا اجتماع مي‌كردند و به ذكر تاريخ قبيله و نژاد مي‌پرداختند و در اين موضوع از تفاخر پرهيز نمي‌كردند و براي فروغ فخرفروشي از دروغ اجتناب نمي‌كردند شايد

[1] ـ البرهان، ج1، ص199. اين مضمون در روايات ديگري نيز آمده است (ر.ك: الكافي، ج4، ص338؛ تفسير نور الثقلين، ج1، ص194).