خدا» معناي رجحان را به همراه دارد، از اينرو امام(عليه‌السلام) به خريد وفروشي كه صبغه تحصيل فضل الهي داشته باشد امر كرد، وگرنه صرف تجارت در موسم، با قطع نظر از آنچه درباره كسب حلال وارد شده است، رجحان نداشته و مأمورٌ به نيست.
در برخي روايات فعاليتهاي تجاري از اهداف تبعي و بركات جانبي وجوب حج به شمار آمده است: هشام بنحكم از حضرت صادق(عليه‌السلام) نقل مي‌كند كه فرمود: «خداوند مردم را امر كرد از شرق و غرب در حج اجتماع كنند تا يكديگر را بشناسند و هر قومي مال التجاره خود را به شهرهاي ديگر منتقل كند و از اين رهگذر باربران و شترداران سود برند...، چون اگر هر قومي تنها به شهر خود و آنچه در آن است بسنده كند، هلاك و شهرها ويران مي‌شود و درآمدها از بين خواهدرفت».[1]
اگر در برخي روايات (فَضلاً مِن رَبِّكُم) بر «المغفرة من ربّكم» تفسير شده است[2]، در واقع «فضل الهي» بر رزق معنوي و افضل افراد آن، بدون حصر، تطبيق داده شده است.
[1] ـ علل الشرايع، ج1 ـ 2، ص109؛ وسائل الشيعه، ج11، ص14. [2] ـ مجمع البيان، ج1 ـ 2، ص527.