غزالي نيز مي گويد:
«و الذي عليه سلف الامة و جماهير الخلف، ان عدالتهم معلومة بتعديل الله عزوجل اياهم و ثنائه عليهم في کتابه».؛(42)
آنچه که همه گذشتگان بر آن بوده اند اين است که عدالت آنان معلوم است به اينکه خداوند در قرآنش آنان را تعديل نموده و ثنا گفته است.
ابوحاتم رازي نيز مي گويد:
اما اصحاب رسول خدا (ص) آنانکه شاهد وحي و تنزيل کتاب بوده و تفسير و تأويل را شناخته اند، کساني که خداي عزوجل آنان را براي صحبت و همراهي پيامبرش برگزيده، و ياري خود و اقامه دين و آشکاري حقش را به ايشان سپرده، آنان را صحابه پيامبر پسنديده و آنان را بزرگان و پيشوايان ما قرار داده است، آنان که هر چه را پيامبر (ص) از خداي عزوجل به ايشان رسانيد، و هرچه را سنت نهاد و تشريح فرمود و هرچه را حکم کرد و واجب يا مستحب قرار داد، و هرچه را امر و نهي تأديب فرمود، همه را گرفتند و حفظ کردند و استحکام بخشيدند. پس در دين فقيه شدند و امر و نهي خدا و مراد او را، در حضور رسول (ص) با مشاهده تفسير و تأويل کتاب و با گرفتن و استنباط از او، دانستند.
خداي عزوجل بدين وسيله آنان را شرافت بخشيد، و با قرار دادنشان در جايگاه پيشوايي گراميشان، داشت و شک و کذب و غلط و ترديد و فخر و عيب را از آنان زدود و آنان را دادگران امت ناميد و در کتاب محکم خويش فرمود:
و کذلک جعلناکم امة وسطاً و رسول خدا (ص) قول خداي عزّوجّل «وسطاً»
يعني دادگر تفسير فرمود.(43)
ابن عبدالبر در مقدمه کتاب استيعاب مي نويسد: عدالت همه اصحاب ثابت شده است.(44)
اسد الغابه نيز آورده است:
«فأنهم کلهم عدول لايتطرق اليهم جرح لان الله عزوجل زکياهم و عدلاهم و ذلک مشهور لانحتاج لذکره».؛(45)
آنان همگي عادلند و جرحي به آنان سرايت نمي کند زيرا خدا و رسول آنها را تزکيه و تعديل کرده اند و اين مطلب مشهور است و احتياج به دليل ندارد.