اصحاب و تفسیر قرآن نسخه متنی

وي در مقدمه کتاب اسدالغابه مي نويسد: سنن که محور شرع و تفصيل احکام و آشنايي با حلال و حرام و ديگر امور مربوط به دين و آيين ما مي باشد هنگامي قابل قبول است که رجال و اساتيد و راويان آنها قبلاً شناسايي شده باشند که پيشاپيش و مقدم بر آنها، شناخت اصحاب رسول خدا (ص) قرار دارد و اگر کسي اصحاب و رسول خدا را نشناسد، ديگران براي او مجهول تر و ناشناخته تر باقي خواهند ماند، پس شايسته است که اصحاب رسول خدا (ص) از لحاظ نسب و شرح حالشان شناخته شوند. اصحاب رسول خدا (ص) با ديگر راويان حديث و سنت در همه موارد يکسان و برابرند، مگر در جرح و تعديل و خرده گيري و ايراد، زيرا همه آنها عادلند و راهي براي عيب جويي و خرده گيري از آنان وجود ندارد.(46)

نووي که جمله اي از او را در تعريف عدالت مطرح کرديم، در شرح صحيح مسلم مي نويسد: صحابه (رضي الله عنهم) همگي از بهترين مردم، و سروران اين امت بودند و از مردم پس از خود، برتر و همه عادل و نمونه بودند و هيچ گونه ناخالصي در آنها نبوده و آميختگي پس از آنها پيدا شد و کساني که پس از آنها آمدند، ناخالصي داشتند.(47)

او در کتاب تقريب مي نويسد:

صحابه به اجماع کساني که اجماعشان اعتبار دارد، همگي عادل هستند اعم از آنانکه در فتنه هاي اختلافات شريک بودند و آنهايي که شريک نبودند.(48)

ذهبي که از ائمه معروف حديث و رجال است در کتاب ميزان الاعتدال مي گويد:

در اين کتاب نام صحابه را به خاطر عظمتي که دارند، نمي آورم زيرا اگر در حديث مروي از آنان ضعفي باشد ضعف تنها از ناحيه کساني است که از آنان روايت کرده اند.(49)