اصحاب و تفسیر قرآن نسخه متنی

در شرح اين عبارت، ابن عابدين آورده است: در فتاوي صغري نوشته شده است که عادل کسي است که از تمام گناهان کبيره مجتنب شود حتي اگر يک کبيره اي را مرتکب شود، عدالتش ساقط خواهد شد و در گناهان صغيره اکثريت معتبر است و اصرار بر صغيره، زيرا در آن صورت صغيره هم کبيره مي شود و به همين جهت مؤلف گفته است که اعمال نيک وي بيشتر باشند و نيز گفته است که پس از ارتکاب گناه کبيره عدالت ساقط مي شود، اما چون توبه کند عدالت وي دوباره عود خواهد کرد.(39)

نووي در التقريب مي گويد:

عادل مسلمان بالغي است که از فسق به دور باشد.(40)

خلاصه نظريات فقها و محدثين در تفسير عدل و عدالت اين است که عادل مسلمان عاقل و بالغي است که از گناه کبيره اجتناب کرده و بر صغيره مصر نباشد و نير بر ارتکاب آنها عادت نکند.

برخي از علماء اهل سنّت صحابه را معصوم مي شمارند و اخبار آنها را لازم الاتباع مي دانند.

ابن حجر در کتابش مي نويسد:

«اتفق اهل السّنة علي ان الجميع عدول و لم يخالف في ذلک الاشذوذ من المبتدعه».؛(41)

تمام اهل سنت اتفاق دارند که صحابه عادلند و در اين مطلب جز اندکي بدعت‌گذار مخالفت ندارند.