ب) عناد بني اميه با خلفاي بني عباس قابل انکار نيست، بعد فرهنگي اين کينه قوي تر بود. چه اينکه بني عباس قومي فرهنگي و متمدن محسوب مي شدند ولي بني اميه به شدت از اين فيض محروم بودند.
ج) در زمان بني عباس برخي براي نزديک شدن خود به حکومت عباسي، احاديثي مي ساختند و به ابن عباس که نياي حاکمان عباسي بود نسبت مي دادند تا به اين وسيله خود را به خلفاي عباسي معرفي نمايند. با اين وصف، اين مبنا چون مبناي پيشين براي تفسير ابن عباس قابل پذيرش نيست.
ابن عباس در سال 68 هجري و در 81 سالگي در مدينه از دنيا رفت و در قبرستان بقيع به خاک سپرده شد.
او شخصيتي پر منزلت بين اصحاب رسول خدا (ص) شمرده مي شد، وي از مدافعان اهل بيت(ع) بعد از ارتحال حضرت بود و از جمله معدود افرادي است بر پيکر حضرت زهرا(س) نماز گذارد و نيز هم او بر پيکر ابوذر که به وسيله عثمان به ربذه تبعيد شده بود، علي رغم نهي خليفه نماز گذارد.
پيامبر در وصف وي فرموده است:
«من احّب ان يسمع القرآن غضّاً فليسمعه من ابن امّ عبد يعني ابن مسعود.»؛(19)
کسي که دوست دارد قرآن را تازه بشنود، آن را از ابن مسعود بشنود.
و نيز حضرت فرمودند:
«خذوا القرآن من اربعة، من ابن ام عبد عبدالله، و معاذ بن جبل و ابيّ بن کعب و سالم مولي حذيفة»؛(20)
قرآن را از چهار کس بگير، از ابن مسعود و معاذ و ابي و سالم.
ابن مسعود در سال 32 و در سن 60 سالگي از دنيا رفت و در بقيع به خاک سپرده شد.
ابي، قبل از اسلام از احبار يهود بود و به علوم کهن آگاهي داشت. او از جمله نويسندگان وحي مي باشد. مي گويند او اولين کسي است که در فضايل قرآن،کتاب تأليف کرده است. وي در قرائت هم استاد بود و «سيدالقراء» لقب گرفته بود، ائمه (ع) قرائت او را قرائت اهل بيت (ع) مي دانستند.