قرآن .
((سـخـنـى شايسته (در برابر نيازمندان ) و گذشت ,بهتر از صدقه اى است كه آزارى از پى داشته باشد و خدا بى نياز بردبار است .
خـويـش را با منت و آزار باطل مكنيد , مانند كسى كه مال خود را براى خودنمايى به مردم , انفاق مـى كـند و به خدا و روزواپسين ايمان ندارد , پس حكايت او مانند سنگ خارايى است كه خاكى بر آن بوده و رگبارى بدان رسيده و آن را صاف به جا نهاده است .
((و منت مگذار و فزونى مطلب )).
ـ امام على (ع ) : منت ننهادن , زيوراحسان است .
ـ امام صادق (ع ) : منت نهادن , خوبى را از بين مى برد.
ـ امام على (ع ) : بخشندگى , از بزرگوارى طبع است و منت نهادن خوبى را تباه مى كند.
ـ پيامبر خدا(ص ) : سه كس اند كه خداى عزوجل با آنان سخن نمى گويد : كسى كه هر چه مى دهد , منت مى گذارد , كسى كه دامن جامه اش را بلند گيرد (كنايه از تبختر و تكبر است ) وكسى كه با سوگند دروغ كالايش را رواج دهد.
ـ امـام عـلى (ع ) , در فرمان خود به مالك اشتر , مى نويسد : زنهار كه براى احسانت به مردم برآنان منت گذارى يا كار خود را بيش از آنچه هست جلوه دهى يا به آنان وعده اى دهى و به كارنبندى , زيـرا مـنـت نـهـادن احسان را تباه مى كند و بزرگتر جلوه دادن كار روشنايى حق (وحقيقت ) را مى برد.
ـ امام صادق (ع ) : اگر به كسى خوبى كردى آن را با منت گذاشتن زياد و به رخ كشيدن تباه مساز , بـلـكـه با خوبى بهترى ادامه اش بده , زيرا اين كار براى اخلاق تو زيبنده تراست و پاداش آخرتت را واجبتر مى گرداند.
ـ پيامبر خدا(ص ) : بى چشمداشت , صدقه بدهيد,زيراكه چشمداشت اجرراازبين مى برد.
ـ امام على (ع ) : تعلل ورزيدن (در احسان و دهش ) شكنجه روح است .
ـ تعلل ورزيدن و منت نهادن , احسان را ناگوار مى كنند.
ـ امروز و فردا كردن يكى از دو نوع خوددارى از دهش است .
ـ آفت دهش , امروز وفرداكردن است .
ـ كسى كه در انجام وعده تاخير كند(در حقيقت ) آن را به جاى نياورده است .
ـ سزاوارترين مردم به خوبى , كسى است كه اگر در وعده احسانى كه به او داده شده تاخير شود , صبر كند و اگر به آن وعده عمل نشد , معذور دارد و اگر به او عطايى شد , سپاسگزارى كند.
ـ بدترين بخشش آن است كه با تاخير صورت گيرد و به دنبالش منت باشد.
ـ امـام عـلـى (ع ) : صـدقـه مؤمن سپرى بزرگ و حجابى است براى او در برابر آتش , و صدقه كافر دارايى او را از تلف شدن حفظ مى كند و عوضش در همين دنيا به او داده مى شود وبيمارى ها را از جسم وى دور مى گرداند , اما در آخرت نصيبى ندارد.
ـ پـيـامبر خدا(ص ) : مردى گفت : امشب حتما صدقه اى مى دهم و بيرون رفت و صدقه اش را در دست دزدى گذاشت .
از صدقه ديشب او به يك دزد سخن به ميان آوردند.
دزدى افتاده است تو را سپاس مى گويم .
صدقه اش را در دست زن بدكاره اى گذاشت .
بدكاره سخن به ميان آوردند.
سپاس مى گويم .
توانگر گذاشت .
از اين كه صدقه ام به دست دزد و زن بدكاره و توانگر افتاده تو را سپاس مى گويم .
الـهام شد : آن صدقه ات كه به دست دزدى رسيد بدان سبب بود كه شايد از سرقت دست برداردو آن صدقه كه به دست زن بدكاره افتاد , براى آن بود كه بلكه از زنا دادن خوددارى كند و آن صدقه كـه بـه دسـت توانگر رسيد , از آن رو بود كه بلكه عبرت گيرد و از آنچه خداوند عطايش فرموده است انفاق كند.
صراط.
قرآن .
((همانا پروردگار تو سخت در كمين است )).
ـ امام على (ع ) : بدانيد كه گذر شما از صراط است و از لغزشگاههاى آن و هراسهاى لغزيدنهايش و وحشتهاى متناوبش .
ـ پيامبر خدا(ص ) : همانا صراط بر روى جهنم كشيده شده و لغزنده است .