محدوج از اصحاب حضرت على عليه السلام بود كه در جنگ جمل به شهادت رسيد. و اميرالمؤمنين عليه السلام در نامه اى كه براى عامل كوفه از بصره نوشت و فتح و پيروزى بر اهل جمل را يادآور شد. در آن نامه اسامى جمعى از شهداى سپاه خود از جمله محدوج را نام برده است. [ تاريخ طبرى، ج 4، ص 542. ]
وى از اصحاب و ارادتمندان اميرالمؤمنين عليه السلام بود. هنگامى كه حضرت قصد داشت به صفّين بازگردد، تا مجدداً با معاويه بجنگد به وى خبر دادند كه جنگ جويان مايلند اول كار خوارج را تمام كنند. از جمله كسانى كه از ميان اصحاب برخاستند و در حمايت امام عليه السلام سخن گفتند، 'محرز بن شهاب' بود. وى گفت:
اى امير مؤمنان! شيعيان تو همه مانند يك قلب باهمند و شما را يارى مى كنند و در جهاد با دشمنانت مى كوشند، بشارت باد تو را به يارى ما، و بدان ما را به هر جا مى خواهى حركت بده، به سوى خوارج يا به جانب صفّين و جنگ با معاويه؛ زيرا ما شيعه تو هستيم و در اطاعت تو و جهاد با مخالفانت اميد بهترين ثواب را داريم و تخلف از شما را شدت گرفتارى و بدبختى مى دانيم. [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 80. ]
او هم چنين همراه 'معقل بن قيس' با باقى مانده خوارج در عصر حكومت 'مغيرة بن شعبه' جنگيد. [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 196. ]
او در قيام 'حجر بن عدى' عليه زياد بن ابيه و ساير كارگزاران معاويه در دفاع از مظلوميت على عليه السلام قيام كرد و سرانجام زياد بن ابيه وى را دستگير و به 'مرج عذرا' تبعيد كرد. او به سال 51 هجرى در كنار يار باوفاى اميرالمؤمنين "حجر بن عدى" و ديگر يارانش با وضع ناگوارى به شهادت رسيد. [ همان، ص 271، تفصيل بيشتر قيام 'محرز بن شهاب' را در شرح حال 'حجر بن عدى' در همين كتاب ملاحظه نماييد. ]
محرز بن صحصح عايشى از ياران اميرمؤمنان عليه السلام در جنگ صفّين بود. و به نقل بكر بن وائل، 'عبيداللَّه بن عمر بن خطاب' را در اين نبرد به قتل رسانيد. [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 36؛ وقعة صفين، ص 298. ]