شيخ طوسى 'محلّ بن خليفه' را از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده ومى افزايد: وى خبر ورود 'عدى بن حاتم' خدمت على عليه السلام را روايت كرده است. [ رجال طوسى، ص 59، ش 28. ]
ابن حجر، 'مُحل' را فرزند خليفه طائى و از اهل كوفه و مورد اطمينان و وثوق مى داند. [ تهذيب التهذيب، ج 8، ص 72. ]
محمد بن ابى بكر
محمّد فرزند ابوبكر "خليفه اول" و مادر او اسماء دختر عميس است، اسماء نخست همسر جعفر بن ابى طالب بود و همراه او به حبشه هجرت كرد و در حبشه عبداللَّه بن جعفر را به دنيا آورد. [ تفصيل بيشتر را در شرح حال اسماء بنت عميس و جعفر بن ابى طالب ملاحظه نماييد. ] پس از آن كه جعفر در جنگ موته شهيد شد، ابوبكر با اسماء ازدواج كرد و 'محمّد بن ابوبكر' به دنيا آمد. اسماء پس از وفات ابوبكر با اميرالمؤمنين عليه السلام ازدواج كرد و چون محمّد كوچك و سه ساله بود، محمّد، ربيب [ ربيب يعنى پسر زن انسان از شوهر ديگر. ] و پرورش يافته دامن على عليه السلام و به منزله فرزند اوست. او از كودكى با شير آميخته با دوستى اهل بيت و تشيع تغذيه شد و در مكتب اميرالمؤمنين عليه السلام تربيت شد، از اين رو او براى خود پدرى جز على عليه السلام نمى شناخت و براى هيچ كس فضيلت حضرت امير عليه السلام را قائل نبود. تا آن جا كه حضرت على عليه السلام فرمودند: 'محمّد پسر من از صلب ابوبكر است.' كنيه محمّد به گفته ابو قتيبه، 'ابوالقاسم' و به قولى ديگر 'عبدالرحمان' است.
محمّد از پارسايان قريش و يكى از جوانان انقلابى بود. او از كسانى است كه بدعت ها و خلاف كارى هاى عثمان خليفه سوم را نتوانست برتابد و در شورش عليه عثمان و محاصره خانه او، مردم را يارى داد. وى از جانب اميرالمؤمنين عليه السلام استاندار مصر گرديد. [ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 53. ]
لطفا منتظر باشید ...
