قبيصه بن جابر - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصحاب امام علی(علیه السلام) - جلد 2

سید اصغر ناظم زاده قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


قبيصه بن جابر

شيخ مفيد، 'قبيصة بن جابر' را از جمله شيعيانى مى داند كه با اميرالمؤمنين عليه السلام بيعت كرد كه تا جان خود را فداى حضرت نمايد. [ الجمل، ص 109. ]

قبيصه بن جابر اسدى "ابو العلاء كوفى"

'قبيصة بن جابر' از ياران اميرمؤمنان عليه السلام بود كه حضرت در صفّين او را همراه عمار ياسر، عمرو بن حمق خزاعى و عامر بن واثله در كمين سپاهيان شام قرار داد. [ مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 169. ]

به نقل ابن حجر، وى از شخصيت هاى نمونه تابعين [ ر. ك: همين اثر، ج 1، ص 34. ] است كه مردم كوفه او را به نزد عثمان فرستادند و در جنگ جمل همراه على عليه السلام بود و راوى حديث از على بن ابى طالب، ابن مسعود و ديگران بوده است.

يعقوب بن شيبه نقل مى كند كه: قبيصه از تابعين طبقه اولى و از فقهاى اهل كوفه بعد از اصحاب، و برادر رضاعى معاويه به شمار مى آيد. [ تهذيب التهذيب، ج 6، ص 475. ]

نصر بن مزاحم مى نويسد: صبح گاه روز شنبه، 'قبيصه' از ميان 'بنى اسد' گروه و قبيله خود بيرون آمد و فرياد برآورد: 'اى گروه بنى اسد! من هرگز در حق مولايم و صاحبم كوتاهى نمى كنم و اما كوشش شما به همت خودتان بستگى دارد.' سپس با پرچم خود پيش روى كرد و اين رجز را خواند:




  • قد حافظت فى حربها بنوأسد
    ما مثلُها تحت العجاج من أحد



  • ما مثلُها تحت العجاج من أحد
    ما مثلُها تحت العجاج من أحد



- بنى اسد در نبرد خويش دليرانه پايدارى كردند و نظير آنان در زير گرد و غبار ميدان نبرد، كسى نيست.

سپس به جنگ پرداخت و به قدرى تلاش و جديت كرد كه هيچ كسى توان مبارزه با وى را نداشت. او سرانجام پيروز شد، و دشمن را به عقب راند، و به نزد اميرمؤمنان عليه السلام آمد و عرض كرد: اى اميرالمؤمنين، سبك شمردن نفس و جان در ميدان نبرد، سبب باقى ماندن آن است و كشته شدن براى انسان در آخرت بهتر است. [ وقعة صفّين، ص 311. ]

او در اين نبرد بسيار مردانه و شجاعانه فداكارى كرد و عشق و ايمان خود را به حضرت على عليه السلام ابراز نمود. و سرانجام در سال 69 هجرى دار فانى را وداع گفت. [ تهذيب التهذيب، ج 6، ص 476. ]

/ 343