لطفا منتظر باشید ...
معاويه بن صعصعه
معاوية بن صعصعه از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص 59، ش 34. ]هنگامى كه 'احنف بن قيس' مى خواست به سوى صفّين حركت كند بر اميرالمؤمنين وارد شد، حضرت به او دستور داد نامه اى براى قوم خود در بصره بنويسد، و آنان را براى رفتن به صفين فراخواند. در اين موقع 'معاوية بن صعصعه' قصيده اى سرود و ضميمه نامه 'احنف' كرد كه چند بيت آن چنين است:
و إنّ علياً خيرُ حافٍ و ناعل
يُحارِبُ مَن لا يَحرَجون بِحربِه
و مَن نَزلتْ فيه ثلاثون آيةً
تسمّيه فيها مُؤمناً مُخلصاً فَرداً
فلا تَمنعُوه اليوم جَهداً و لا جِدّاً
و مَن لا يُساوى دينُهُ كلُّه ردَّاً
تسمّيه فيها مُؤمناً مُخلصاً فَرداً
تسمّيه فيها مُؤمناً مُخلصاً فَرداً
- او با كسانى مبارزه مى كند كه براى پيكارش اهميتى نمى دهند و هركسى و چيزى كه با دين او سازگار نيست، مردود و باطل است.
- او كسى است كه سى آيه در حقّش نازل شده و خداوند در آن آيه ها، وى را مؤمن پاك دل و فرد بى نظير خوانده است.
لذا وقتى نامه احنف و شعر 'معاوية بن صعصعه' به بنى سعد "طايفه احنف" رسيد تمامى آنها كوچ كردند و به كوفه آمدند و براى جنگ با معاويه آماده شدند. [ وقعة صفّين، ص 26 و 27. ]
از اين اشعار به خوبى استفاده مى شود كه معاوية بن صعصعه نسبت به حقانيت اميرالمؤمنين عليه السلام و راه او اعتماد و ايمان كامل داشته است.
