لطفا منتظر باشید ...
شهادت مسيب پس از سليمان بن صرد
وقتى خبر شكست طليعه سپاه شام به دست مسيّب بن نجبه، به عبيداللَّه بن زياد "فرمانده كل قواى عبدالملك مروان" رسيد بلافاصله دوازده هزار نيرو به فرماندهى حصين بن نمير به جنگ توابين فرستاد و در عين الورده اين دو لشكر برابر هم قرار گرفتند. جنگ سختى بين سپاه توابين به فرماندهى سليمان بن صرد و سپاه عبيداللَّه بن زياد در گرفت. روز سوم جنگ ده هزار نيروى ديگر به كمك شاميان آمد. در اين گير و دار كه سپاهيان شام از هر طرف به توابين حمله مى بردند سليمان به ياران خود خطاب كرد و فرياد برآورد: هر كس قصد ملاقات با خدا دارد و مى خواهد از گناهش توبه كند به جانب من آيد. بعد غلاف شميشرش را شكست، جمع كثيرى با او شدند و غلاف هاى شميشر را شكستند و به دشمن حمله كردند و جمع زيادى از شاميان را به هلاكت رسانده و يا مجروح كردند. سپاهيان شام به دستور حصين بن نمير دسته جمعى به سليمان حمله بردند و او را به شهادت رساندند. طبق برنامه ريزى انجام شده، پس از شهادت سليمان، مسيّب بن نجبه فرماندهى سپاه توابين را به عهده گرفت و خطاب به پيكر غرقه به خون سليمان گفت: 'رحمك اللَّه يا اخى، فقد صدقت و وَفَّيتَ بما عليك، و بقى ما علينا؛ خداوند تو را رحمت كند اى برادر، صداقت كردى و به آنچه وظيفه داشتى، عمل نمودى و اينك بر ما است به آنچه باقى مانده است، عمل كنيم.' بعد پرچم توابين را برافراشت و در حالى كه رجز مى خواند، به ستون دشمن حمله كرد.
مسيّب در آن روز، با شدت تمام و بسيار دلاورانه جنگيد و چندين بار بخشى از سپاه دشمن را منهزم ساخت و گروهى از سپاهيان شام را به هلاكت رساند. شدت حملات مسيّب، كار را بر شاميان تنگ كرد و لذا بر خلاف قواعد جنگى آن روزگار، كه جنگ تن به تن بود، ناگهان گروهى از سپاهيان شام مسيّب را مورد حمله دسته جمعى قرار دادند، در اين حمله ناجوان مردانه سرانجام مسيّب با تيرى كه يزيدبن حصين به جانب او پرتاب كرد از پاى در آمد و روى زمين افتاد و به درجه رفيع شهادت رسيد و به وظيفه خود كه خون خواهى از قاتلين حضرت سيدالشهدا عليه السلام و ياران و نزديكان باوفايش بود، عمل نمود و با قلبى مملو از ايمان به بارگاه احديت بار يافت، و پس از او پرچم سپاه را عبداللَّه بن سعد بن نفيل برافراشت و به نبرد با شاميان و قاتلان شهداى كربلا پرداخت. [ تاريخ طبرى، ج 5، ص 599؛ و به اختصار در كامل ابن اثير، ج 2، ص 641. ]
اين حادثه دلخراش و شهادت مسيّب بن نجبه فزارى در سال 65 هجرى به وقوع پيوست. [ همان، ج 5، ص 560؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 641. ]
مصعب بن يزيد انصارى
مصعب بن يزيد انصارى، از اصحاب و ياران حضرت على عليه السلام و از كارگزاران مالى امام در مناطقى از اطراف مدائن بوده است. او خود مى گويد:مرحوم شيخ طوسى در حديثى نقل مى كند كه مصعب گفت: اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام مرا عاملِ جمع آورى صدقات و زكوات در چهار روستاى مدائن به نام هاى: بهقباذات، بهرسير، [ در رجال ممقانى به جاى بهرسير، 'نهر صبر' آمده است. ] نهر جوير و نهر ملك قرار داد و به من دستور داد بر هر جريب زراعت خوب بيش از يك درهم و بر هر جريب زراعت متوسط يك درهم و بر جريب غير مرغوب دو ثلث درهم قرار دهم و براى هر جريب از انگور ده درهم و... قرار دهم.
در ادامه مى گويد: در طول يك سال كه صدقات و زكوات را جمع آورى كردم به هجده ميليون درهم رسيد كه همه را خدمت اميرالمؤمنين عليه السلام آوردم. [ ر. ك: تهذيب الاحكام، ج 4، ص 119، ح 343؛ رجال ممقانى، ج 3، ص 219. ]
حضرت على عليه السلام در اين دستور چگونگى ماليات بر تمام اقشار جامعه آن روز به تناسب درآمد و شغل و كارشان را به مصعب آموخت.
