عبدالرحمن بن كلده
'عبدالرحمن بن كلده' از ياران اميرالمؤمنين عليه السلام بود و در جنگ صفّين به سال 37 هجرى به شهادت رسيد.آخرين پيام براى پيروزى امام
'عبدالرحمن بن حاطب' مى گويد: در ميان كشته هاى صفين به دنبال برادرم بودم كه به 'ابن كلده' برخوردم و به او آب دادم اما او گفت نمى توانم بخورم؛ زيرا سلاح در بدنم فرو رفته است، اما گفت: پيامى براى امير مؤمنان دارم. گفتم: بگو، او گفت: سلام مرا خدمت آقا برسان و بگو: اى امير مؤمنان، هرچه زودتر مجروحان جنگى را به اردوگاه منتقل كنيد كه در موقع حمله سپاه، پشت كشته ها باشند و غلبه با كسى است كه موفق به اين كار شود. اين پيام را داد و از دنيا رفت.
وقتى پيام او را به امام عليه السلام رساندم، پرسيد: خودش كجاست؟ گفتم: به شهادت رسيد، حضرت كلمه استرجاع را به زبان آورد و فرمود: پيامش چه بود. پيام را گفتم و حضرت او را تصديق كرد؛ لذا فوراً امام دستور داد تا منادى فرياد كند كه نيروها، تمام مجروحان را به اردوگاه بياورند. سپاهيان على عليه السلام بى درنگ اين كار را كردند و فردا صبح با آمادگى كامل براى جنگ با سپاه شام مهيا شدند. [ وقعة صفّين ص 394. ]