لطفا منتظر باشید ...
عبداللَّه بن عبدالرحمن انصارى
عبداللَّه بن عبدالرحمن از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام و از شاعران سپاه حضرت در صفين بوده است.عبداللَّه بن عبدالرحمن انصارى، در مدح اميرالمؤمنين عليه السلام و مذمت 'عروه' كه به جاى معاويه به جنگ با اميرمؤمنان آمده بود، قصيده اى سرود كه دو بيت اول آن، چنين است:
عُرْوَ يا عُرْوَ قد لَقِيتَ حِماما
أعلياً لك الهَوانُ، تُنادى
ضيغماً فى أياطِلِ الحُومات
إذ تَقحّمتَ فِى حِمَى اللَّهوات
ضيغماً فى أياطِلِ الحُومات
ضيغماً فى أياطِلِ الحُومات
- آيا على را دست كم گرفتى كه شرزه شيرى چون او را به پيكار غزالكى در كام مرگ، فرا خواندى؟ [ وقعة صفين، ص 457. ]
هم چنين ابن اثير نقل كرده كه 'عبداللَّه بن عبدالرحمن انصارى اشهلى' از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله نيز بوده است. [ اسدالغابه، ج 3، ص 200. ]
عبداللَّه بن عتيك اوسى
شيخ طوسى، 'عبداللَّه' را از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله، بدرى و نيز از اصحاب حضرت على عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص 48، ش 33؛ ر. ك: اسدالغابه، ج 3، ص 203. ]ابن حجر، مى نويسد: وى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه در جنگ احد و جنگ هاى بعد از آن شركت كرد. اگرچه محتمل است او از جنگ بدر در ركاب پيامبر خدا صلى الله عليه و آله جهاد كرده باشد، و از ابن كلبى نقل مى كند كه: عبداللَّه در صفين در ركاب حضرت على عليه السلام حضور داشته است. و از محمّد بن عبداللَّه از پدرش عبداللَّه بن عتيك نقل مى كند كه گفت: من از رسول خدا شنيدم كه مى فرمود:
'مَن خَرجَ مجاهداً في سبيل اللَّه فَخَرَّ عن دابته فمات، فقد وقع أجره على اللَّه؛
كسى كه براى جهاد در راه خدا خارج شود و از مركبش بيفتد و بميرد، اجر و پاداش او با خداوند است.' [ ر. ك: الاصابه، ج 4، ص 167. ]
