لطفا منتظر باشید ...
قعقاع و شركت در دستگيرى مسلم بن عقيل
موقعى كه عبيداللَّه بن زياد با مقاومت مسلم بن عقيل و همراهى مردم با او، روبرو شد، تدبيرى انديشيد كه مردم را از لشكر شام بترساند و از اين طريق اطراف مسلم را متفرق سازد. لذا به دستور او كثير بن شهادب، محمّد بن اشعث، شبث بن ربعى، حجار بن ابجر اسلمى، شمر بن ذى الجوشن و قعقاع بن شور ذهلى براى متفرق كردن اطرافيان مسلم همت گماشتند. از يك سو مردم را از آمدن لشكر شام ترساندند و از ديگر سو به وعده ها و هديه هاى عبيداللَّه بن زياد اميدوارشان نمودند و طولى نكشيد كه بسيارى از ياران مسلم را در شمار خدمت گزاران ابن زياد درآوردند. [ ر. ك: بحارالانوار، ج 44، ص 349. ]
آرى، كار قعقاع به جايى رسيد كه در كنار شمر بن ذى الجوشن و شبث بن ربعى ها با پسر زياد همكارى نمايد و مسلم نماينده به حق سيدالشهدا امام سوم شيعيان ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام را به پاى دار بكشاند!!
قعقاع بن عمرو تميمى
قعقاع بن عمرو از اصحاب رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله بود. وى ساكن كوفه و از شجاع ترين افراد زمان خود به شمار مى رفت. به گفته ابوبكر صداى قعقاع در ميدان جنگ بهتر از هزار مرد جنگى است.وى در جنگ هاى جمل، صفّين و نهروان على عليه السلام را همراهى كرد و حضرت، او را در جنگ جمل براى گفت و گو به جانب طلحه و زبير اعزام كرد. او به خوبى با آنان مذاكره كرد تا صلح و آرامش برقرار گردد و جنگى واقع نشود، اما سران ناكثين دست از جنگ برنداشتند، و بر طبل جنگ كوبيدند، و عاقبت خود در آن سوختند.
قعقاع پس از جنگ جمل در كوفه ساكن شد. [ اسدالغابه، ج 4، ص 207. ]
'قعقاع بن عمير' از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص 56، ش 11. ]
البته احتمال دارد 'قعقاع بن عمير' يكى از دو قعقاع است كه در بالا آمده و ممكن است غير آن دو باشد.
