لطفا منتظر باشید ...
ميسره بن مسيب
ميسره فرزند مسيّب بن حرى "حزن" كنيه اش 'ابو سعيد' از اصحاب اميرمؤمنان حضرت على عليه السلام است. او اميرالمؤمنين عليه السلام را وصى خود قرار داد. [ همان، ص 59، ش 37؛ ر. ك: رجال برقى، ص 7. ]ميمون بن مهران
شيخ طوسى، 'ميمون بن مهران' را از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده و برقى نيز او را از اكابر و بزرگان اصحاب حضرت و از طايفه مضر مى داند. [ رجال طوسى، ص 58، ش 9؛ رجال برقى، ص 4. ]ابن حجر، در شرح حال 'ميمون بن مهران' آورده است كه: او جزرى است و مورد وثوق مى باشد و از فقيهان عصر خويش بوده است.
حرف "ن"
نابغه جعدى "قيس بن عبداللَّه جعدى"
درباره اسم 'نابغه' بين مورخان اختلاف است: بعضى او را 'نابغه فرزند قيس' و برخى او را 'حبان فرزند قيس' و گروهى او را 'قيس فرزند عبداللَّه' ناميده اند.نام جدش جعده است و كنيه اش 'ابو ليلى' بوده، وى معروف به 'نابغه جعدى' از شاعران و اصحاب پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله است كه داراى عمرى طولانى بود و در صفّين نيز همراه اميرمؤمنان عليه السلام مجاهدت كرد. وى در كوفه ساكن شد و معاويه او را با يكى از واليانش به اصفهان اعزام كرد. او در سال هفتاد هجرى در اصفهان از دنيا رفت. گفته شده سن او در هنگام وفات 180 سال بوده و بعضى 240 سال گفته اند.
وى در عصر جاهليّت موحّد بود و از خمر و اسكار دورى مى كرد و از بت و پليدى ها اجتناب مى ورزيد و معتقد به دين حنيف ابراهيم عليه السلام بود، استغفار مى كرد، روزه مى گرفت و از كارهاى بيهوده دورى مى جست.
طبق نقل بغدادى، نابغه دويست بيت شعر در محضر رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله سرود كه حضرت از او تعجب كرد و او را تمجيد نمود. [ اعيان الشيعه، ج 8، ص 66. ] از جمله سه بيت به هنگام شرف يابى به محضرت آن حضرت. [ الاغانى، ج 5، ص 14 - 8؛ الاصابه، ج 6، ص 391؛ امالى مفيد، ص 225، مجلس 26. ]
نابغه، بعد از رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله به امامت اميرالمؤمنين عليه السلام اعتقاد داشت و در اين باره شعرى هم سروده است و پس از آن كه على عليه السلام به خلافت رسيد، او با حضرت بيعت كرد و در صفين در ركاب حضرت جنگيد و در يكى از شب هاى صفّين كه بر او سخت گذشت، اشعار جالبى را سرود. [ امالى مفيد، ص 265، مجلس 26. ]
نقل است كه وى پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله با 'عمران بن حصين' و 'قيس بن حرمه' در راه با هم ملاقات كردند، نابغه پرسيد: 'على در چه حالى است؟' آن دو گفتند: 'على مشغولِ تجهيز پيكر مطهر پيامبر است' در همين جا او در تقدم على عليه السلام به مقام امامت و ولايت مؤمنان سه بيت سرود:
قولاً لا صلع هاشم إن أنتما
و اذا قريش بالفخار تساجلت
و عليك سلّمت الغداة بِامرةٍ
للمؤمنين فما رعت تسليمها
لاقيتماه لقد حللت أُرومها
كنت الجدير به و كنت زعيمها
للمؤمنين فما رعت تسليمها
للمؤمنين فما رعت تسليمها
- هرگاه قريش به فخر و عزت مسجل شود، تو به آن سزاوارتر و زعيم آن خواهى بود.
- اگر فردا به مقام اميرالمؤمنينى رسيدى، پس نبايد آن را رها كنى. [ اعيان الشيعه، ج 8، ص 65. ]
وى عمرش را در ميدان هاى نبرد و به زهد و تقوا گذرانيد و علاوه بر جهاد با دشمنان اسلام به جهاد با نفس پرداخته و مدام مشغول نماز و تلاوت قرآن و تسبيح بوده است. و در زمان حكومت عبداللَّه بن زبير در سنين بسيار طولانى، دار فانى را وداع گفت. [ اسدالغابه، ج 5، ص 2؛ ر. ك: اعيان الشيعه، ج 8، ص 65. ]
