عمرو از اصحاب و كارگزاران پيامبر صلى الله عليه و آله در حكومت نجران و از اصحاب اميرمؤمنان است. [ رجال طوسى، ص 50، ش 63. ]
اولين غزوه اى كه او شركت كرد، غزوه خندق است. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پس از اعزام خالد بن وليد به نجران و اسلام آوردن اهل آن، عمرو را كه هفده ساله بود به حكومت اهل نجران منصوب كرد و كتابى كه در آن فرايض و سنن و احكام صدقات و ديات در آن نوشته شده بود، براى مردم نجران فرستاد.
ابن اثير نقل مى كند: وفات عمرو به سال 51 يا 53 يا 54 هجرى در مدينه اتفاق افتاد. برخى نيز گفته اند كه وى در زمان خلافت 'عمر بن خطاب' از دنيا رفت. [ اسدالغابه، ج 4، ص 98. ]
ابن اثير در پايان مى نويسد: 'ابوبكر بن محمد' نيز از جدش 'عمرو بن حزم' روايت كرده كه او پس از شهادت عمّار ياسر، در جنگ صفين به عمروعاص چنين گفت كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: 'تقتله الفئة الباغية؛ او "عمار" را گروه ستم كار به قتل مى رسانند.' [ اسدالغابه، ج 4، ص 98. ] كه اين نقل قول هم مؤيد اين است كه عمرو بن حزم در زمان عمر بن خطاب از دنيا نرفته است.
عمرو بن حمق خزاعى
عَمرو از اكابر و بزرگان اصحاب رسول خداصلى الله عليه و آله و از شخصيت هاى برجسته اسلام است. او بعد از رحلت پيامبر گرامى اسلام از زمره هواداران مخلص و ياران ثابت قدم اميرالمؤمنين بود و در تمامى زندگانى خود لحظه اى از صراط مستقيم الهى عدول نكرد و در راه ايمان و اعتقاد مستقيم خود به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام در سال 50 هجرى در كوه هاى موصل به دست عمال و كارگزاران فاسد معاويه به شهادت رسيد و سر مباركش را از تن جدا كرده و براى معاويه فرستادند. او از شرطة الخميس [ ر. ك: همين اثر، ج 1، ص 105. ] و نيروهاى ويژه و از امراى سپاه حضرت على عليه السلام به شمار مى آيد. [ ر. ك: رجال برقى، ص 4؛ ر. ك: رجال طوسى، ص 47؛ ش 6؛ اختصاص مفيد، ص 3 و 7. ]
از همين روست كه وى از مقربان درگاه الهى است و جزو حواريون امير مؤمنان على عليه السلام در قيامت به شمار مى آيد. در اين باره روايتى از امام موسى بن جعفر عليه السلام نقل شده است. [ الاختصاص، ص 61. ]
لطفا منتظر باشید ...
