لطفا منتظر باشید ...
عبداللَّه بن كوّاء
شيخ طوسى، عبداللَّه بن كوّاء را از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده و مى افزايد: خارجى مذهب و ملعون بوده است. [ رجال طوسى، ص 50، ش 69. ]شايد منظور شيخ اين بوده كه او راوى حديث از اميرمؤمنان است نه صحابى آن حضرت؛ زيرا خارجى مذهب و ملعون نمى تواند از يارانِ امام على عليه السلام باشد. و احتمال دارد او ابتدا از ياران على عليه السلام بوده و سپس از آن حضرت بريده و به خوارج پيوسته است كه اين احتمال قوى تر به نظر مى رسد.
عبداللَّه بن ناجد
عبداللَّه بن ناجد و برادرش 'خالد' از ياران امير مؤمنان عليه السلام بودند كه در جنگ صفّين حضور يافتند و در لواى فرماندهى 'مخنف بن سليم' با گروه ازد شام جنگيدند و عبداللَّه و برادرش خالد و تعدادى ديگر از گروه أزد در همين نبرد به شهادت رسيدند. [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 27؛ وقعة صفّين، ص 263. ]عبداللَّه بن وال تميمى
'عبداللَّه بن وال' از شيعيانى بود كه در روز اول خلافت با امير مؤمنان عليه السلام بيعت كرد. [ الجمل، ص 109. ]عبداللَّه و مأموريت از جانب اميرمؤمنان
عبداللَّه بن وال از جمله كسانى است كه با فتنه 'خريت بن راشد' مبارزه كرد و همو بود كه حامل نامه امام به 'زياد بن خصفه' براى تعقيب و مبارزه با خريت بود، در درگيرى ميان گروه خريت و ياران امام عليه السلام، عبداللَّه و زياد مجروح گرديده و گروه خريت متلاشى و تار و مار شدند. [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 123 - 117؛ تفصيل بيشتر در شرح حال زياد بن خصفه آمده است. ]
