عتبه بن رفاعه انصارى - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصحاب امام علی(علیه السلام) - جلد 2

سید اصغر ناظم زاده قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


عتبه بن رفاعه انصارى

عتبه فرزند رفاعة از طايفه بنى زريق و از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام است. [ رجال طوسى، ص 49، ش 48. ]

عتبه بن عمرو

شيخ طوسى عتبة بن عمرو را از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص 49، ش 41. ]

عتبه بن مرقال

از ابن شهر آشوب نقل است كه: عتبة بن مرقال، از اصحاب على عليه السلام بود و در نبرد صفّين در ركاب آن حضرت جنگيد و به شهادت رسيد. [ معجم رجال الحديث، ج 11، ص 100. ]

عتيق بن معاويه انصارى

عتيق از قبيله بنى زريقِ خزرجى است كه به ابوعياش زرقى، فارس رسول اللَّه صلى الله عليه و آله كنيه داشت. وى از اصحاب اميرمؤمنان على عليه السلام نيز بود. [ رجال طوسى، ص 49، ش 37. ]

عثمان بن حنيف انصارى اوسى

عثمان فرزند حُنيف كه كنيه اش ابوعمر و يا ابوعبداللَّه بود، از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله به شمار مى رود كه در جنگ احد و جنگ هاى بعد از آن در ركاب پيامبر شركت داشت.

او مردى كارآزموده و بابصيرت بود، از اين رو خليفه دوم "عمربن خطاب" وى را براى سامان دادن اوضاع عراق و تعيين مساحت اراضى آن بلاد و جمع آورى خراج به ولايت آن جا گماشت و عثمان توانست سرزمين عراق را سر و سامان داده اوضاع اقتصادى آن جا را رونق بخشد. [ اسد الغابه، ج 3، ص 371؛ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 205. ]

از همين رو اميرالمؤمنين عليه السلام عثمان بن حنيف را جزو اولين گروه كارگزاران خود برگزيد و او را با تمام اختيارات به حكومت بصره منصوب نمود. اين انتصاب در ماه صفر سال 36 هجرى بوده است.

اخلاص و پايدارى عثمان در ولايت اميرالمؤمنين


عثمان از اصحاب امير مؤمنان بود. او از معدود كسانى است كه به سرعت به ولايت حضرت بازگشت و عهد نمود كه تا پاى جان از ولايت آن حضرت دفاع كند. [ رجال طوسى، ص 47، ش 11؛ رجال برقى، ص 4؛ اختصاص مفيد، ص 3؛ الجمل، ص 105؛ رجال كشى، ص 38، ح 78. ]

/ 343