عبداللَّه بن غنيم و به نقلى 'عبدالرحمن بن غنم' از اصحاب اميرالمؤمنين على عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص 52، ش 89. ]
ابن حجر، او را 'عبدالرحمن بن غنم' مى داند و مى نويسد: وى ثقه و از بزرگان تابعين [ ر. ك: همين اثر، ج 1، ص 34. ] و از فقهاى بزرگ اهل شام بوده و تمام تابعين شام را فقه مى آموخته است. و در اين كه به ملاقات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله موفق شده باشد، اختلاف است؛ اما او از پيامبر صلى الله عليه و آله، على بن ابى طالب، ابوبكر، عمر و بسيارى از صحابه مثل ابوذر و... نقل حديث كرده است. و در سال 78 هجرى دار فانى را وداع گفت و در جوار حق آرميد. [ تهذيب التهذيب، ج 5، ص 158. ]
عبداللَّه بن قلع احمسى
عبداللَّه بن قلع، از ياران اميرمؤمنان على عليه السلام بود كه در صفّين همراه سپاهيان آن حضرت جنگيد و در همان جنگ سال 37 هجرى به شهادت رسيد.
'عبدالسلام بن عبداللَّه' نقل مى كند: در يكى از روزهاى جنگ صفين، ابوشداد "قيس بن مكشوح" كه در صفّين پرچم 'بجيله' را حمل مى كرد با 'عبدالرحمن بن خالد بن وليد' كه از جانب معاويه به صحنه نبرد آمده بود، جنگيد و در آن معركه پس از جنگ شديدى ابتدا پايش قطع شد اما چنان به عبدالرحمن ضربه زد كه او را به هلاكت رساند. پس از وى 'عبداللَّه بن قلع' پرچم را برداشت و اشعارى در مدح 'ابو شداد' خواند و جنگيد و در همان معركه به شهادت رسيد. [ وقعة صفّين، ص 258 و 259. ]
لطفا منتظر باشید ...
