لطفا منتظر باشید ...
علقمه بن عمرو
علقمه از اصحاب شاعرِ اميرالمؤمنين عليه السلام بود كه در صفّين حضور داشت.روزى عوف كه از شجاعان شام و از اصحاب معاويه بود به ميدان آمد و مبارز طلبيد، در حالى كه چنين رجز مى خواند:
إنّى أنا عوفٌ أخو الحروب
عند هِياج الحربِ و الكروبِ
عند هِياج الحربِ و الكروبِ
عند هِياج الحربِ و الكروبِ
علقمه از اصحاب امام نيز به قتال وى رفت و چنين رجز خواند:
يا عجبا لِلعَجَب العَجِيبِ
قد كنتَ يا عوفُ أخا الحُروبِ
قد كنتَ يا عوفُ أخا الحُروبِ
قد كنتَ يا عوفُ أخا الحُروبِ
ميان آنان نزاع سختى درگرفت و او با شجاعت و دلاورى با نيزه اى عوف را از پاى درآورد و پس از كشتن وى اشعارى نيز سرود كه يك بيتش چنين است:
يا عوف لو كنتَ امراً حازما
لم تَبرُز الدَّهرَ إلى علقمَه
لم تَبرُز الدَّهرَ إلى علقمَه
لم تَبرُز الدَّهرَ إلى علقمَه
علقمه بن قيس نخعى
علقمه فرزند 'قيس بن عبداللَّه نخعى'، كنيه اش 'ابو شبل' از اهالى كوفه و از تابعين [ ر. ك: همين اثر، ج 1، ص 34. ] بزرگ و از از ياران باوفا و شيعيان مخلص امير مؤمنان عليه السلام مى باشد كه در جنگ جمل و صفين شركت كرد و در ركاب حضرت جنگيدند.علقمه، مردى فقيه و عالمى وارسته و زاهدى شب زنده دار بود، و در علم قرائت قرآن مهارت داشت و صداى بسيار گرم و دلربايى در خواندن قرآن داشت. او خود مى گويد: 'كنت رجلاً قد أعطانى اللَّه حسن صوت فى القرآن؛ خداوند در خواندن قرآن به من لحن زيبا و دلربايى داده است.'
هم چنين روايات بسيارى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله و حضرت على عليه السلام و سلمان و ديگر اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله نقل كرده است. از جمله اين حديث كه گفت: از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم مى فرمود: 'حسن الصوت تزيين للقرآن؛ صداى خوش، زينت قرآن است.' [ طبقات الكبرى، ج 6، ص 90. ]
