قيس بن عباد بكرى - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصحاب امام علی(علیه السلام) - جلد 2

سید اصغر ناظم زاده قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


قيس بن عباد بكرى

شيخ طوسى، 'قيس بن عباد بكرى' را از اصحاب اميرمؤمنان على عليه السلام به شمار آورده اند. [ رجال طوسى، ص 56، ش 12؛ رجال كشى، ص 96، ح 151. ]

ابن حجر، 'قيس بن عباد' را از جمله كسانى مى داند كه از اميرالمؤمنين على عليه السلام، ابى ذر، عمار و ديگران حديث نقل كرده و كنيه او را 'ابو عبداللَّه بصرى' مى داند. همو مى افزايد: او از تابعين [ ر. ك: همين اثر، ج 1، ص 34. ] مورد وثوق و داراى مناقب و زهد و عبادت و از بزرگان صالحان بوده است. [ ر. ك: تهذيب التهذيب، ج 6، ص 535. ]

قيس بن عباد بن قيس

قيس فرزند عبادة بن قيس از اصحاب اميرمؤمنان امام على عليه السلام بود. وى مورد مدح و ستايش است. [ رجال طوسى، ص 56، ش 15. ]

قيس بن عبد ربه

به گفته شيخ طوسى 'قيس بن عبدربه' از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بوده است. [ همان، ص 55، ش 5. ]

قيس بن عفريه "عقديه" جشمى

'قيس بن عفريه جشمى' [ در تاريخ طبرى، 'قيس بن عقديه حُميسى' ضبط شده است. ] از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود كه نامش را 'ملك' ذكر كرده اند. [ رجال طوسى، ص 55، ش 9. ] وى از طايفه قيس كوفه بود و هنگامى كه ناكثين "اصحاب جمل" در بصره به هيچ راهى جز جنگ با اميرالمؤمنين حاضر نشدند، او خطاب به مردم بصره چنين گفت:

اى مردم! من قيس بن عقديه حُميسى [ طبق ضبط رجال طوسى: قيس بن عفريه جشمى. ] هستم، همانا اين گروهى كه به اين مكان آمده اند - طلحه، زبير و عايشه و همراهانشان - اگر از ترس به اين جا آمده اند كه دروغ مى گويند؛ زيرا از شهر امنى |مكه| بيرون آمده اند كه در آن جا حتى حيوانات نيز در امانند و اگر به خون خواهى عثمان آمده اند، - باز هم دروغ مى گويند - زيرا ما كه از قاتلان عثمان نيستيم تا در اين جا آمده اند براى جنگ و خونريزى، بنابراين بياييد از من اطاعت كنيد و اينها را به همان جايى كه از آن آمده اند، بازگردانيد. [ تاريخ طبرى، ج 4، ص 463. ]

/ 343