عبداللَّه بن ابى ربيعه - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصحاب امام علی(علیه السلام) - جلد 2

سید اصغر ناظم زاده قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

عبداللَّه بن ابى ربيعه

شيخ طوسى 'عبداللَّه بن ابى ربيعه' را از اصحاب اميرمؤمنان حضرت على عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص5 3، ش 110. ]

عبداللَّه بن ابى سخيله خراسانى

به نقل شيخ طوسى، 'عبداللَّه بن ابى سخيله خراسانى' از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام مى باشد. [ رجال طوسى، ص54، ش 122. ]

عبداللَّه بن ابى سفر همدانى

شيخ طوسى نقل كرده كه: عبداللَّه بن ابى سفر از اصحاب اميرمؤمنان على عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص54، ش 121. ]

عبداللَّه بن ابى سفيان بن حارث بن عبدالمطلب

عبداللَّه فرزند ابى سفيان بن حارث بن عبدالمطلب كنيه اش 'ابو الهياج' از اصحاب و شيعيان اميرمؤمنان عليه السلام بود كه نسبش به 'عبدمناف' مى رسيده است. وى به قولى در ركاب حضرت سيدالشهدا ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام به شهادت رسيده است. [ معجم تراجم اعلام الجمل "اضافات بر كتاب الجمل مفيد، ص 480"؛ اسدالغابه، ج 3، ص 175. ]

شيخ مفيد او را از هاشميانى مى داند كه با اميرالمؤمنين عليه السلام بيعت كرد. [ الجمل، ص 107. ]

وى اعتقادى راسخ به ولايت اميرالمؤمنين على عليه السلام داشته و قصيده اى نيز در ردّ 'وليد بن عقبه' سروده است كه دو بيت اول آن را ابن ابى الحديد و دو بيت آخر آن را محسن امين نقل كرده اند:




  • و إنّ ولىَ الأمر بَعدَ مُحمّد
    وصىُ رسولِ اللَّه حقاً و صنوه
    و مَنّا علىٌ ذاك صاحب خيبر
    وصىّ النبىّ المصطفى و ابن عمه
    فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه



  • علىٌ و فى كل المَواطن صاحبُه
    و أولُ مَن صَلَّى و مَن لانَ جانبُه
    و صاحب بدر يوم سالت كتائبه
    فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه
    فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه



- پس از محمد، على ولى امر |مسلمانان| بود كه در همه جا همراه با پيامبر بود.

- وصى به حق رسول خدا است كه جان خويش را فدا كرد و نخستين نمازگزار و مراقب وى بود.

- و على از ماست، همان جنگ آور خيبر و بدر، به هنگامى كه سپاه پيامبر صلى الله عليه و آله روانه جنگ شد.

- وصى پيامبر، برگزيده و عموزاده وى است، پس چه كسى مى تواند به رتبه وى برسد و قابل مقايسه با او باشد. [ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 13، ص 231؛ اعيان الشيعه، ج 8، ص 46؛ الفصول المختاره، ص 217. ]

وى قصيده اى نيز درباره نخستين نمازگزارى حضرت على عليه السلام سروده است، دو بيت آن چنين است:




  • و صَلى علىٌ مخلصاً بصلاته
    و خلى اُناساً بعد يتبعونه
    له عملٌ أفضل به صنع عامل



  • لخمس و عشر من سنين كوامل
    له عملٌ أفضل به صنع عامل
    له عملٌ أفضل به صنع عامل



- على از سن پانزده سالگى نماز با اخلاص خواند. [ به اعتقاد ما شيعيان، اميرالمؤمنين عليه السلام از سن ده سالگى به رسالت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ايمان آورد يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله روز دوشنبه مبعوث به رسالت شد و خديجه از زنان ايمان آورد و على عليه السلام با اين كه هنوز از نظر جسمى به سن بلوغ نرسيده بود روز سه شنبه يعنى روز بعد از بعثت حضرت محمّد صلى الله عليه و آله به اسلام ايمان آورد. و از همان روزى كه دستور نماز بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل شد على عليه السلام هم نماز خواند. رجوع شود به 'مظهر ولايت' يكى ديگر از آثار مؤلف، و 'الفصول المائه فى حياة ابى الائمه، ج 1'، از ديگر آثار مؤلف. ]

- و پس از او مردم نماز خواندند، لذا براى على برترين عمل است. [ الفصول المختاره، ص 222. ]

/ 343