لطفا منتظر باشید ...
عامر بن مسعود
'عامر فرزند مسعود بن سعد' از اصحاب حضرت على عليه السلام مى باشد. [ رجال طوسى، ص 50، ش 51. ]عامر بن واثله كنائى "ابو طفيل"
عامر، معروف به كنيه اش 'ابو طفيل' فرزند 'واثلة بن عبداللَّه بن عمير' از قبيله كنانه و صحابى بزرگوار رسول خدا صلى الله عليه و آله و از ياران باوفاى امير مؤمنان عليه السلام بود. عامر، در سال دوم هجرى مقارن با جنگ احد متولد گرديد و هشت سال از حيات پربركت رسول خدا صلى الله عليه و آله را درك نمود. بعد ساكن كوفه شد و از آن جا به مكه رفت و سكنى گزيد، و در زمره اصحاب حضرت على عليه السلام درآمد و در همه جنگ هاى آن حضرت شركت جست و سرانجام در سال 100 هجرى و به نقلى 110 هجرى در زمان امام محمّد باقر عليه السلام بدرود حيات گفت. او آخرين صحابى پيامبر صلى الله عليه و آله بود كه چشم از جهان فرو بست. [ ر. ك: تاريخ بغداد، ج 1، ص 198؛ اسد الغابه، ج 3، ص 96؛ الاغانى، ج 15، ص 143؛ سير اعلام النبلاء، ج 5، ص 388؛ تهذيب التهذيب، ج 4، ص 171. ]خود وى در اين باره مى گويد: از كسانى كه چشم شان به جمال نورانى پيامبر روشن شده باشد، كسى جز من در روى زمين باقى نمانده است. [ قاموس الرجال، ج 5، ص 199. ]
ابو طفيل از راويان معتبر حديث ثقلين [ ر. ك: خصال صدوق، باب الاثنين، ص 65 و 66. ] و روايت گر نحوه بيعت ابن ملجم مرادى با امام على عليه السلام است. [ ر. ك: مقاتل الطالبين، ص 18؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 114. ]
ابو طفيل مى گويد: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در غدير خم در حجة الوداع براى مردمى كه از حج باز مى گشتند، خطبه مفصلى خواند و در ضمن آن على بن ابى طالب عليه السلام را به عنوان خليفه و جانشين خود معرفى كرد و فرمود: 'من كنت مولاه فإن علياً مولاه، و هو هذا؛ اى مردم، هر كس را من مولاى اويم، همانا على مولاى اوست، و آن همين على است.
سپس حضرت با دست خود، دست على عليه السلام را گرفت و بالا برد به طورى كه زير بغل پيامبر صلى الله عليه و آله و على عليه السلام ديده شد، در اين موقع فرمود:
اللّهم وال مَن والاه، و عاد من عاداه، و انصر من نصره، و اخذل من خذله... ألا و إنّي سائلكم بالثقلين من بعدى، فانظروا كيف تكونوا خلفتمونى فيهما حتى تلقونى؛
