هنگامى كه عايشه خبر ناگوار كشته شدن برادرش محمّد را شنيد، بر او سخت، زارى و بى تابى مى كرد و در تعقيب هر نمازى بر 'معاوية ابن ابى سفيان' و 'عمرو بن عاص' و 'معاوية بن حُديج' نفرين مى نمود. وى اهل و عيال و فرزندان برادرش محمّد را - از جمله قاسم پسر محمّد - را تحت تكفل گرفت و از آنان نگه دارى كرد. [ شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 88؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 413. ]
محمّد بن ابى حذيفه قريشى
محمّد كنيه اش ابوالقاسم و فرزند 'ابى حذيفة' از طايفه قريش عبشمى بود. او پسر دايى 'معاوية بن ابى سفيان' و نام مادرش سهله دختر سهيل بود. او در زمان بعثت رسول خدا صلى الله عليه و آله در حبشه متولد شد. وى همراه پدرش به مدينه هجرت كرد و پس از آن كه پدرش [ ابو حذيفه و سهله بنت سهيل همسرش "پدر و مادر محمّد بن ابى حذيفه" از جمله يازده نفرى هستند كه در ابتداى اسلام محرمانه از مكه به حانب حبشه هجرت كردند، و پس از اين يازده نفر "جعفر بن ابى طالب با گروهى عازم حبشه شد" و محمّد در آن جا به دنيا آمد و پس از هجرت به مدينه، وى در جنگ بدر و به قولى در تمام غزوه ها، در ركاب رسول خدا صلى الله عليه و آله حاضر بود و در جنگ يمامه سال 13 هجرى در عصر خلافت ابوبكر در سن 53 يا 54 سالگى كشته شد "طبقات الكبرى، ج 3، ص 84؛ اسد الغابه، ج 4، ص 315". ] در جنگ بدر به شهادت رسيد در كفالت عثمان بن عفّان درآمد و عثمان او را براى نگه دارى به خانه خود برد، اما وقتى محمّد بزرگ شد به مصر رفت و در آن جا مسكن گزيد و چون اواخر عمر خلافت عثمان شاهد بدرفتارى عثمان و خيانت كارگزاران و عمالش شد، با او از در مخالفت درآمد و مردم مصر را بر كشتن او تشويق مى نمود. [ اسد الغابه، ج 4، ص 316. ] سپس در زمره ياران باوفاى اميرالمؤمنين على عليه السلام درآمد و با حضرت تا پاى جان بيعت كرد و با همين ايمان و اعتقاد سرانجام به دست مزدوران معاويه به شهادت رسيد. [ سند آن در آخر همين بخش خواهد آمد. ]
لطفا منتظر باشید ...
