نافع بن اسود تميمى "ابو محمّد اسيدى"

نافع بن اسود از شاعران علاقه مند به اميرمؤمنان عليه السلام و كنيه اش 'ابو محمّد اسيدى' بود و در جنگ صفّين نيز حضور داشت.

نصر بن مزاحم مى نويسد: هنگامى كه مردم به مالك اشتر گفتند: اميرالمؤمنين حكميت را پذيرفته و به حكم قرآن راضى شده، و او را وادار به ترك جنگ و بازگشت به اردوگاه امام على عليه السلام نمودند، 'نافع' ساكت و سر را به زير انداخته بود و اين شعر را مى خواند:

- از من به على درود و شادباش گوييد كه تحمل چنين كوه گرانى را به ضرورت پذيرفته است.

- وى بارگاه اسلام را پس از ويرانى از نو بنا كند و جمعى از انسان هاى پست و دونان عليه او برخاستند و سپس آرام شدند.

- گويى هنگام نابودى آن - پس از ويرانى - پيامبر با سنت هايى كه نهاده است، نزد ما باز آمد و به نوسازى پرداخت. [ وقعة صفين، ص 492. ]

همو مى نويسد: نقل شده هنگامى كه على عليه السلام، ابو موسى را به دومة الجندل براى حكميّت اعزام كرد، نافع بن اسود اين اشعار را سروده است. [ وقعة صفين، ص 533. ]

نافع بن عتبه

'نافع بن عتبه' از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و ياران على عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص 60، ش 9. ]

نافع برادر هاشم مرقال از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله است، وى در فتح مكه مسلمان شد، در حالى كه پدرش كافر از دنيا رفت. [ اسد الغابه، ج 5، ص 10؛ تهذيب التهذيب، ج 8، ص 469. ]