عبدالرحمن بن حاطب بن ابى بلتعه از اصحاب و ياران اميرالمؤمنين عليه السلام است كه در جنگ صفين حضرت را يارى نمود و برادرش سويد بن حاطب هم در همين نبرد به شهادت رسيد. [ ر. ك: شرح حال سويد بن حاطب. ]
كتاب هاى تاريخى مطالبى در جنگ صفين از عبدالرحمن بن حاطب نقل كرده اند كه حكايت از حضور فعال و چشمگير وى در آن جنگ دارد. [ ر. ك: وقعة صفين، ص 394 و شرح حال عبدالرحمن بن كلده در همين اثر. ]
عبدالرحمن فرزند جندب از اصحاب امير مؤمنان على عليه السلام است. [ رجال طوسى، ص 50، ش 70. ] وى روايات، اخبار و حوادث زيادى از اميرالمؤمنين عليه السلام بدون واسطه يا با واسطه نقل كرده است [ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 14 و... و ج 6، ص 224 و 257. ] كه يك نمونه آن را نقل مى كنيم:
وى مى گويد: هنگامى كه اميرالمؤمنين عليه السلام از صفين به جانب كوفه مراجعت مى كرد ما به استقبال رفتيم، اما حضرت از راه ديگرى به جانب كوفه آمدند و در بين راه حضرت را ديديم كه پس از حمد و سپاس خدا، اين دعا را خواندند: 'اللّهم إنّي أعوذ بك من وَعثاء السفر و كآبة المنقلب، و سوء المنظر فى المال و الأهل؛ بار پروردگارا، همانا من از خستگى سفر و دل شكستگى بازگشت و بدى نگاه در مال و اهلم به تو پناه مى برم.' [ اين دعا با تغييرات و اضافاتى براى سفر معروف است. ر. ك: نهج البلاغه، خطبه 26؛ وقعة صفين، ص 132. ] حضرت اين دعا را خواند و براى ورود به كوفه به مسير خود ادامه داد.... [ ر. ك: وقعة صفين، ص 528؛ البته در تاريخ طبرى، ج 5، ص 60، اين قسمت تاريخى را از عبدالرحمن از پدرش جندب نقل كرده است. ]