اصحاب امام علی(علیه السلام)

سید اصغر ناظم زاده قمی

جلد 2 -صفحه : 343/ 68
نمايش فراداده

عبداللَّه بن ابى ربيعه

شيخ طوسى 'عبداللَّه بن ابى ربيعه' را از اصحاب اميرمؤمنان حضرت على عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص5 3، ش 110. ]

عبداللَّه بن ابى سخيله خراسانى

به نقل شيخ طوسى، 'عبداللَّه بن ابى سخيله خراسانى' از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام مى باشد. [ رجال طوسى، ص54، ش 122. ]

عبداللَّه بن ابى سفر همدانى

شيخ طوسى نقل كرده كه: عبداللَّه بن ابى سفر از اصحاب اميرمؤمنان على عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص54، ش 121. ]

عبداللَّه بن ابى سفيان بن حارث بن عبدالمطلب

عبداللَّه فرزند ابى سفيان بن حارث بن عبدالمطلب كنيه اش 'ابو الهياج' از اصحاب و شيعيان اميرمؤمنان عليه السلام بود كه نسبش به 'عبدمناف' مى رسيده است. وى به قولى در ركاب حضرت سيدالشهدا ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام به شهادت رسيده است. [ معجم تراجم اعلام الجمل "اضافات بر كتاب الجمل مفيد، ص 480"؛ اسدالغابه، ج 3، ص 175. ]

شيخ مفيد او را از هاشميانى مى داند كه با اميرالمؤمنين عليه السلام بيعت كرد. [ الجمل، ص 107. ]

وى اعتقادى راسخ به ولايت اميرالمؤمنين على عليه السلام داشته و قصيده اى نيز در ردّ 'وليد بن عقبه' سروده است كه دو بيت اول آن را ابن ابى الحديد و دو بيت آخر آن را محسن امين نقل كرده اند:

  • و إنّ ولىَ الأمر بَعدَ مُحمّد وصىُ رسولِ اللَّه حقاً و صنوه و مَنّا علىٌ ذاك صاحب خيبر وصىّ النبىّ المصطفى و ابن عمه فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه

  • علىٌ و فى كل المَواطن صاحبُه و أولُ مَن صَلَّى و مَن لانَ جانبُه و صاحب بدر يوم سالت كتائبه فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه فَمن ذا يُدانيه و مَن ذا يقاربه

- پس از محمد، على ولى امر |مسلمانان| بود كه در همه جا همراه با پيامبر بود.

- وصى به حق رسول خدا است كه جان خويش را فدا كرد و نخستين نمازگزار و مراقب وى بود.

- و على از ماست، همان جنگ آور خيبر و بدر، به هنگامى كه سپاه پيامبر صلى الله عليه و آله روانه جنگ شد.

- وصى پيامبر، برگزيده و عموزاده وى است، پس چه كسى مى تواند به رتبه وى برسد و قابل مقايسه با او باشد. [ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 13، ص 231؛ اعيان الشيعه، ج 8، ص 46؛ الفصول المختاره، ص 217. ]

وى قصيده اى نيز درباره نخستين نمازگزارى حضرت على عليه السلام سروده است، دو بيت آن چنين است:

  • و صَلى علىٌ مخلصاً بصلاته و خلى اُناساً بعد يتبعونه له عملٌ أفضل به صنع عامل

  • لخمس و عشر من سنين كوامل له عملٌ أفضل به صنع عامل له عملٌ أفضل به صنع عامل

- على از سن پانزده سالگى نماز با اخلاص خواند. [ به اعتقاد ما شيعيان، اميرالمؤمنين عليه السلام از سن ده سالگى به رسالت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ايمان آورد يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله روز دوشنبه مبعوث به رسالت شد و خديجه از زنان ايمان آورد و على عليه السلام با اين كه هنوز از نظر جسمى به سن بلوغ نرسيده بود روز سه شنبه يعنى روز بعد از بعثت حضرت محمّد صلى الله عليه و آله به اسلام ايمان آورد. و از همان روزى كه دستور نماز بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل شد على عليه السلام هم نماز خواند. رجوع شود به 'مظهر ولايت' يكى ديگر از آثار مؤلف، و 'الفصول المائه فى حياة ابى الائمه، ج 1'، از ديگر آثار مؤلف. ]

- و پس از او مردم نماز خواندند، لذا براى على برترين عمل است. [ الفصول المختاره، ص 222. ]