تجهيز كند.
معاويه به زبير مى نويسد كه من از اهالى شام براى تو بيعت گرفتم و بعد از تو براى طلحه بن عبيدالله آن كردم كه براى تو انجام دادم.
اما او در نامه خود درخواست نمى كند كه زبير او را به فرماندارى شام منصوب نمايد يا مقام وى را تاييد كند، بى شك معاويه با سياست خاص موضوع بيعت گرفتن براى زبير را مطرح كرد تا به طور وضوح مردود بودن بيعت با على ''ع'' را اعلام دارد و با به كار بردن عنوان اميرالمومنين براى زبير در واقع خود را تحت عنوان او قرار داد نه على ''ع'' كه مردم با او بيعت كردند.
گرفتن بيعت براى زبير و طلحه آن هم وسيله ى معاويه در شام بسيار بعيد مى باشد ، شايد معاويه خواسته به زبير و طلحه بگويد كه مردم شام با فرمانروايى آن دو در سرزمين هاى نزديك شام موافقت دارند. معاويه به دنبال فرصت بود تا به خلافت اسلامى دست يابد از اين رو شتاب زبير و طلحه را در دستيابى به فرمانروايى مغتنم شمرده از زبير كه نيروى ام المومنين عايشه پشت سر او بود، درخواست كرد كه به خونخواهى عثمان قيام نمايد و موضوع را در تمام شهرهاى دور و نزديك به مركز خلافت اسلامى مطرح كند و يك امر حقيقى و واقعى جلوه دهد و احترام اميرالمومنين على عليه السلام را كاهش دهد.
اينك متن نامه ى معاويه بن ابوسفيان كه براى خود سمت و عنوانى قائل نشد:
بسم الله الرحمن الرحيم.
''براى بنده خدا زبير اميرالمومنين از معاويه بن ابى سفيان
سلام بر تو- من از اهل شام براى تو بيعت گرفتم، آنان هم اجابت كرده مانند شير دوشيده جمع شده اند- زود به كوفه و بصره بيا تا پسر ابيطالب قبل از تو بدانجا نرسد، زيرا پس از اين دو شهر او ديگر چيزى ندارد. بعد از تو هم براى طلحه بن عبيدالله بيعت گرفته ام...
"مصلحت آن است كه" خواستن خون عثمان را اظهار نماييد و مردم را بدان دعوت كنيد. در اين مورد بايد جد و جهد و تلاش زيادى به خرج دهيد...
خدا شما دو نفر را پيروز گرداند و دشمنان شما را خوار سازد- والسلام'' [ امام على بن ابيطالب ص 2:463. ]