پیام امام امیرالمؤمنین (علیه السلام)

آیة الله العظمی مکارم شیرازی با همکاری: جمعی از فضلاء و دانشمندان

جلد 2 -صفحه : 665/ 287
نمايش فراداده

مى كشاند) (1).»

نكته مهمى كه از اين خطبه در اين رابطه استفاده مىشود، اين است كه كسانى كه به خاطر نعمت الهى مورد حسد قرار مىگيرند، نبايد به مقابله به مثل برخيزند; بلكه تا آنجا كه مىتوانند شكرانه نعمت را اين قرار بدهند كه با حسود مدارا كنند و با آب محبّت آتش حسد او را خاموش سازند.

اين سخن را با شعر يكى از شعراى عرب پايان مىدهيم، آنجا كه مىگويد:


  • «اِصْبِرْ عَلى حَسَدِ الْحَسُودِ فَاِنَّ صَبْرَكَ قاتِلُهُ الْنّارُ تَأكُلُ نَفْسَها اِنْ لَمْ تَجِدْ ما تَأكُلُهُ (2)

  • الْنّارُ تَأكُلُ نَفْسَها اِنْ لَمْ تَجِدْ ما تَأكُلُهُ (2) الْنّارُ تَأكُلُ نَفْسَها اِنْ لَمْ تَجِدْ ما تَأكُلُهُ (2)

در برابر حسدِ حسود شكيبايى كن! چرا كه شكيبايى تو او را از بين مىبرد; زيرا آتش هنگامى كه چيزى را براى سوزاندن پيدا نكند، خودش را مىخورد و از بين مىبرد.

1 ـ غررالحكم، شماره 5242.

2 ـ بحارالانوار، جلد 70، صفحه 258.