كار را به تأخير اندازد تا شاميان را آماده كند، پيشنهاد سپردن حكومت «شام» به «معاويه» در «مدينه» كه بودم از سوى «مغيرة بن شعبه» به من داده شد، من از اين كار اِبا كردم، خدا نكند كه من گمراهان را بازوى خود قرار دهم (لَمْ يَكُنِ اللهُ لِيَراني أَتّخِذُ الْمُضِلِّينَ عَضُداً). اگر «معاويه» بيعت كرد چه بهتر، و اگر نكرد به «عراق» برگرد!
«جرير» باز هم تأخير كرد (شايد به اين اميد واهى دل خوش داشت كه ممكن است «معاويه» تغيير روش دهد) و همين امر سبب شد كه مردم عراق او را متّهم به سازش با «معاويه» كنند. (1)
و به اين ترتيب برنامه رسالت «جرير» با شكست قطعى پايان يافت.
1 ـ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، جلد 3، صفحه 70 تا 91 (با تخليص فراوان) ، شرح بيشتر در اين زمينه را در همان منبع مىتوانيد مطالعه كنيد.