بانوی کربلا حضرت زینب (سلام الله علیها)

عائشه بنت الشاطی؛ ترجمه: رضا صدر

نسخه متنی -صفحه : 176/ 22
نمايش فراداده

ساعت انتظار پايان يافت.

مژده رسيد كه زهرا دخترى آورد و رسول خدا بدو تبريك گفت و آن را زينب نام نهاد، تا نام دختر تازه درگذشته‏اش زينب را، كه اندكى پيش از ولادت اين نوزاد از دنيا رفته بود، زنده نگه دارد. زيرا آن حضرت را ازمرگ زينب، اندوهى بىپايان دست داده بود. دخترىكه از دست پيغمبر رفته بود، بزرگ‏ترين دختران آن حضرت بوده كه پيش از بعثت به‏همسرى خاله‏زاده‏اش ابوالعاص بن ربيع بن عبدالعُزّى بن عبدشمس درآمده بود.

پس از بعثت، زينب اسلام آورد وابوالعاص مسلمان نشد، ولى هم چنان يار و دوست‏دار همسر نازنين خود بود، و در برابر قريش، كه اورا وادار به جدايى از همسرش مىكردند، پايدارى كرد. بر خلاف پسران ابولهب1 كه همسران خود رقيّه و ام كلثوم دختران پيغمبر را ترك گفتند.

1. عُتْبه و مُعتّب پسران ابولهب، شوهران رقيه و اُمّ‏كلثوم بودند و بعد از اسلام به‏قصد آزردن رسول خدا صلّى الله عليه وآله همسران خود را ترك گفتند و آن‏دو را يكى پس‏از ديگرى عثمان بگرفت و هر دو زير دست عثمان جان سپردند. دانشمندان، در اين كه اين سه خواهر، دختران پيغمبر بودند يا ربيبه‏هاى آن حضرت، اختلاف دارند.(مترجم)