آن گونه كه بورخارت ميگويد، حومه شهر منطقه وسيعي از دو بخش غربي و جنوبي شهر را فرا گرفته و وسعتي برابر مساحت خود شهر را دارد و حدّ فاصل ميان شهر و حومه آن را فضاي بازي فرا گرفته كه در بخش جنوبي، كمي تنگتر و در بخش غربي تا دروازه باب المصري وسيعتر است و به «المناخه» شهرت دارد. حومه شهر فاقد بارو است، ليكن تنها در دو بخش جنوب و غرب آن بارويي است كه در قياس با باروي اصلي شهر، استواري و استحكام كمتري دارد. مدينه افزون بر دروازهاي اصلي، چهار دروازه چوبي كوچكتر دارد كه ميتوان از آنها به بيرون شهر راه يافت، حومه غربي شهر كه در برابر دروازه القاهره و ميدان المناخه قرار دارد از خيابان هاي منظم و زيبايي تشكيل شده كه در آن خانههايي همانند خانههاي داخل شهر ميباشد و از ميان اين بخش از حومه شهر، خيابان وسيعي به نام «الضبريّه» ميگذرد كه در دو سوي آن ساختمان ها و خانههاي زيبايي قرار دارد، و در نزديكي همين خيابان، طوسون پاشا در منزلگاه خاصي سكونت دارد و در نزديكي او نيز بازرگان ثروتمند شهر; يعني عبد الشكور ساكن است.
مهمترين كوي هاي حومه شهر عبارتند از: حارةالعنبريه، حارة الواجهه، حارة الساح، حارة أبي عيني، حارة مصر، حارة الطيار، حارة نفيسه، حارة الحمديه، حارة الشهريه، حارة الخيبريه، حارة الجفر و بسياري از مردمان ساكن در مدينه مالك ويلاهاي تابستاني در كوي هاي حومه شهر ميباشند كه همه ساله يك ماهي را در آن به استراحت و جمع آوري محصول خرما ميگذرانند.
در المناخه دو مسجد وجود دارد; يكي «مسجد محمد علي» كه گفته ميشود پيشينه آن به سال هاي آغاز اسلام باز ميگردد، گو اين كه ساختمان كنوني آن در سال 876هـ. تجديد شده است و گفته ميشود كه پيامبر چندين بار در آن نماز گزارده است و ديگري «مسجد عمر» است كه در نزديكي آن مدرسه عمومي ساخته شده، و پيشتر، از آن براي انبار وسايل جنگي و استراحتگاه سربازان استفاده مي شده است.