مراسم عزادارى محرم سال 1383 ق. با پيام حضرت امام(قدس سره) كه بر برگزارى باشكوه تر آن تأكيد مى كرد ـ به فرصتى براى تبيين قيام حسين زمان در برابر يزيد تاج دار تبديل شد. شهرهاى قم، تهران، مشهد و... صحنه ى تظاهرات و ابراز خشم مردم شد. اين تظاهرات در تهران تا برابر كاخ مرمر و دانشگاه پيش رفت و روز يازدهم محرم به وحدت بازار، دانشگاه و روحانيت انجاميد. مردم با فرياد يك پارچه ى «خمينى بت شكن»، «خمينى، تو فرزند حسينى» به سوى مسجد شاه سرازير شدند و راه پيمايى عظيمى را به سمت دانشگاه به راه انداختند. به اين ترتيب خيابان هاى اطراف دانشگاه با فرياد كوبنده ى «تا مرگ ديكتاتورها نهضت ادامه دارد» به لرزه در آمد و پس از لحظاتى شعارها به صورتى روشن تر و صريح تر متوجه شخص شاه شد و «مرگ بر ديكتاتور» لرزه بر اندام رژيم افكند.
در اين مقطع نبايد سخنرانى تاريخى امام در عصر عاشوراى همان سال، در مدرسه ى فيضيه را كه نقطه ى عطفى در تاريخ نهضت اسلامى ايران است، از نظر دور داشت. امام در اين سخنرانى اعلام كرد:« هدف نهضت، مبارزه با شاه و اسرائيل، و حفظ اسلام از خطرِ ناشى از آن دو است.»
در همين سخنرانى بود كه امام فرمود:
من نمى خواهم تو ـ در سرنوشت ـ مثل پدرت بشى، اين ها مى خواهند تو را يهودى معرفى كنند كه من بگويم كافرى، تا از ايران بيرونت كنند و به تكليف تو برسند.