با گسترش تظاهرات و حمايت هاى مردم و علماى داخل و خارج كشور، رژيم به جنگ روانى حساب شده اى از طريق راديو و جرايد رو آورد كه از آن جمله مى توان به موارد زير اشاره كرد: 1. نسبت دادن تمام مخالفت هاى اسلامى مردم و روحانيت به فئودال ها ـ زمين دارها ـ و معرفى آنان به عنوان عامل تحريك روحانيت و مردم.(224) 2. تهمت زدن به علما و مراجع نجف و كربلا، مبنى بر اين كه از جانب سرهنگ عبدالناصر سودهاى مادى برده اند و تشويق شده اند خليج فارس را خليج عربى بنامند و با انقلاب شاه مبارزه كنند.(225) 3. تهديد مراجع قم به اين كه كماندوها و زنان هرجايى را به خانه هاى شما مى ريزيم و هر چه بخواهيم، به نام دهقان و كشاورز انجام مى دهيم. 4. دستگيرى وحشيانه ى عده اى از طلاب علوم دينى و اعزام آنان به سربازخانه ها در اوّل ارديبهشت ماه 1342. 5 . نشر دروغ و پخش ورق پاره هايى با نام هاى غير واقعى. 6. ايجاد جو اختناق با شيوه هاى پليسى، در پى اعلام رسمى شاه مبنى بر اين كه خون ريزى كارى است كه خواهد شد.(226) 7. بت سازى از شاه در رسانه هاى گروهى براى پاك كردن جرم، جنايت و خيانت او. اعلاميه ى تاريخى امام به مناسبت چهلم فاجعه ى فيضيه، همه ى بافته هاى رژيم را رشته، نهضت را عمومى و جهت مبارزه را متوجه شخص شاه كرد. امام در اين اعلاميه، سران ممالك اسلامى را براى اولين بار مخاطب قرار داد و ضمن اعلام برادرى با ملل مسلمان جهان، از هر نوع هم پيمانى با اسرائيل ابراز تنفر كرد و به سوگوارى شهداى فيضيه، به عنوان حماسه ى نهضت رسميت و دوام بخشيد.
لطفا منتظر باشید ...
