چالش هاى معرفت گرايانه با چشم پوشى از اجتناب ناپذيربودن آن ها در مورد پديده اى مثل انقلاب اسلامى، كه ابعاد فلسفى، كلامى، فقهى، سياسى، حقوقى و جامعه شناختى دارد، اصولا تهديدى بر انقلاب اسلامى شمرده نمى شود بلكه بايد گفت: انقلاب اسلامى در بقا و تكامل خود نيازمند چالش هاى معرفت گرايانه است، همان طور كه هر انديشه اى راه بقا و كمال خود را از لابه لاى چالش هاى فكرى مى يابد. عوامل تهديدكننده را بايد در مسائل راه بردى و اجرايى انقلاب اسلامى جستوجو كرد; عواملى كه مى توانند انقلاب را در عرصه ى عمل از پاى درآورند يا آن را دچار آسيب هاى جدّى كنند. امروزه عملا انقلاب اسلامى با نظام سياسى جمهورى اسلامى ايران ـ با ساختار مشخص ـ و نيز با مسئولان دست اندركار نهادهاى اساسىِ آن گره خورده است و نياز متقابل انقلاب و نظام زمينه را براى پيدايى و گسترش عوامل تهديدكننده فراهم ساخته است. هر چند رويارويى قدرت و آزادى در اين مرحله نيز مى تواند مسئله آفرين باشد، اين بار چنين پارادايمى در عرصه ى حيات سياسى و در متن جريان هاى عينى جامعه رخ مى دهد و حتى گاهى مفاهيم هم سو و متلازم سياسى را در جدال يك ديگر نشان مى دهد. در اين زمينه، موارد مفروض زير را به عنوان مثال، مورد توجه قرار مى دهيم: 1. مراكز و نهادهايى كه روزى پايگاه انقلاب اسلامى بودند، در عمل با چالش هاى بى ثمر مورد بى مهرى قرار مى گيرند و در آن پايگاه ها، احياناً نگاه اصولى به انقلاب اسلامى كم رنگ شده است. 2. شيوه هاى اجرايى و روش هاى كنترلى كه براى پاس دارى از اسلاميت يا جمهوريت نظام انتخاب مى شوند، در عمل روياروى آزادى ها قرار مى گيرند يا دست كم چنين وانمود مى شوند. 3. آزادى كه برخاسته ى از متن انقلاب اسلامى و طبيعت جمهورى اسلامى بوده است، در عمل به ستيز با آن دو (ستيز با هويت خود) برمى خيزد و يا دست كم گروهى چنين وانمود مى كنند. 4. احزاب و جناح هاى سياسى برآمده از انقلاب كه رسالت حفظ منزلت و ميراث هاى انقلاب و آزادى ها را دارند، در ستيز داخلى، آرمان ها، اصول و مبانى انقلاب اسلامى و احياناً منافع و امنيت ملى را فداى منافع خيالى مى كنند. 5 . توسعه ى اقتصادى، هم پاى توسعه سياسى ـ كه از خواسته هاى انقلاب اسلامى است ـ در بستر فن خصوصى سازى، نوع جديدى از سرمايه دارى و اشرافيت را بر نظام تحميل مى كند كه ابتدا چالش ها و سپس آسيب ها را به سوى انقلاب اسلامى روانه مى سازد. 6 . توسعه ى سياسى، قشرهاى ناشناخته و ناآشنا با انقلاب اسلامى را به عرصه ى رقابت هاى سياسى مى كشاند و آزادى انتخابات، سمت و سوى جديدى به رقابت ها مى دهد و آرزوها، اميدها و آرمان هاى انقلاب و مردم در ميان شعله ى رقابت هاى انتخاباتى به خاكستر تبديل مى شود و آه از نهاد همه ـ حتى برندگان اين مسابقه ـ بر مى خيزد كه هان چه بود و چه شد؟! 7. مطالبات روزافزون مردم، بدون توجه به امكانات و ظرفيت هاى موجود، راه پرخاش گرى را به جاى مطالبه ى منطقى باز مى كند. در اين آب گل آلود جمعى دنبال ماهى مى گردند و گروهى نيز نظام مردمى، اسلامى را با نظام ديكتاتورى شاه اشتباه مى گيرند. بدين ترتيب مردم در عمل، در دام خودزنى گرفتار مى آيند. 8 . مجلس با، شوراى نگهبان، قوه ى مجريه با قوه ى قضائيه درگير و جناح بندى هاى سياسى آتش بيار اين جدال مى شوند و جملگى با فراموش كردن درگيرى اوس و خزرج در صدر اسلام، به دنبال سلاح مطبوعاتى و حزبى خويش مى افتند و تا سخن پيامبرگونه اى به گوش ها برسد و زبانه ها خاموش گردد آسيب هاى جبران ناپذيرى بر انقلاب وارد مى شود. هر چند موارد فوق از آفات انقلاب به شمار مى آيند، لكن تجربه نشان داده است كه در مواردى اين چنين ـ كه رويارويى اجتناب ناپذير است ـ از درون آفت ها، عوامل تهديدكننده ى انقلاب بيرون مى آيند. بى ترديد ذكر همه ى آن موارد نه ممكن است و نه مفيد; ناگزير بايد عوامل تهديدكننده و آسيب رسان انقلاب را با معيارهاى دقيق ـ حداقل به لحاظ اهميتى كه دارند ـ تقسيم بندى كرد. با اين نگاه بايد هواهاى نفسانى و خواسته هاى غيرعقلانى را كه به جاى تقوا و عقلانيت نشسته، تنها عامل نابسامانى ها به شمار آورد.(316) را ه ديگر براى آسيب شناسى انقلاب اسلامى، كه با بررسى مسائل آسيب پذير انقلاب اسلامى به دست مى آيد، اين راه به خاطر سهولت دست يابى به مسايل آسيب پذير و قابل پيش بينى و پيشگيرى بودن آن ها، اهميت ويژه اى دارد. در اين مورد مى توان به مسائل زير اشاره كرد:
لطفا منتظر باشید ...
