قرآن براى تأكيد بر ضرورت ظلم زدايى، خدا را به دور از ستمگرى مى داند، جايى در نظام آفرينش براى ظلم در نظر نمى گيرد و ظلم زدايى در همه ى قلمروهاى حيات بشرى، از جمله رابطه ى انسان با خدا، خويشتن، ديگران و جامعه را مسئوليت اجتناب ناپذير انسان مى داند. از منظر قرآن، نه تنها ظلم كردن ممنوع است، بلكه پذيرش ظلم نيز محكوم است و مجازات سختى دارد.(44) در فرهنگ قرآنى اين موضوع چنان اهميت دارد كه در بيش از دويست و پنجاه آيه درباره ظلم زدايى، محكوم كردن ستم و بيان پيامدهاى آن سخن گفته شده است.
10. برپايى و گسترش عدالت
قرآن استقرار و گسترش عدالت را يكى از دو هدف اساسى و فلسفه ى بعثت پيامبران معرفى مى كند و آن را از صفات الهى، بارزترين ويژگى آفرينش و نيكوترين خصلت انسان مى داند.(45)
11. نفى تبعيض
قرآن آفرينش انسان ها را هم گون، ريشه ى آن ها را از يك پدر و مادر و تفاوت هاى شكلى را خارج از كرامت مشترك انسانى مى داند و هرگونه تمايز، افتخار و برترى جويى را در صحنه ى حيات اجتماعى به دور از عدالت معرفى مى كند و يگانه راه كسب امتياز را تقوا و فضيلت مى داند.(46)
لطفا منتظر باشید ...
