در شرايطى كه امريكا هم چنان از بختيار پشتيبانى مى كرد و هنوز تعدادى از همافران در بند اسارت بودند و ژنرال هايزر (فرمانده پيمان آتلانتيك) در مدت يك ماه توقف خود در ايران، به نام مأموريت محرمانه، مشغول توطئه بود و مردم توسط بازمانده هاى رژيم به آتش سوزى و قتل تهديد مى شدند، امام خمينى ادامه ى نهضت را يك تكليف الهى اعلام كرد. به دنبال آن ميليون ها نفر در سراسر كشور، با حضور در عظيم ترين راه پيمايى به دولت بازرگان «بله» گفتند. در اين تظاهرات، نظاميان نيز با شعار «ما قطره اى از ارتش تو هستيم» مشاركت كردند و در پايان قطع نامه ى هفت ماده اى قرائت شد و نخستوزيرى بازرگان مورد تأييد قرار گرفت. حمله ى لشكر گارد به نيروى هوايى، مردم تهران را به يارى آنان كشاند. طى درگيرى ها، ده ها نفر كشته و صدها نفر زخمى شدند. در پى اين حادثه مردم به سنگربندى خيابانى پرداختند و بسيارى از كلانترى ها، پاسگاه هاى ژاندارمرى و قرارگاه هاى ارتش را تصرف كردند. امام با مشاهده ى وضعيت پيش آمده، نيروى گارد را كه هنوز دست از حمله به مردم نكشيده بود، به اعلام جهاد عمومى تهديد كرد.