صهيونيست ها در خرداد 1346 از زمين، هوا و دريا به كشورهاى همسايه يورش بردند و بار ديگر جهان اسلام را در معرض خطر جدى قرار دادند. را ديو بغداد در نوزدهم خرداد ماه با قطع برنامه ى عادى خود و سه بار تكرار «توجه فرماييد» اعلاميه ى امام را در زمينه ى جنايت رژيم صهيونيستى و تحريم اقتصادى آن، قرائت كرد. امام در اين اعلاميه دولت اشغال گر صهيونيست را ماده ى فساد در قلب ممالك اسلامى و عامل مقاصد استعمار دانست و ريشه كن كردن آن را وظيفه ى جهان اسلام، بهويژه ممالك اسلامى و ملل بزرگ اسلام شمرد. در پايان نيز فتواى تاريخى خود را مبنى بر تحريم كمك به اشغال گران، برقرارى هر نوع رابطه ى تجارى و سياسى با آن و استفاده از اجناس ساخت آنان را صادر كرد.(238) بسيارى از مراجع تقليد و علماى عراق و ايران نيز طى تلگراف ها و اعلاميه هايى، رژيم صهيونيست اسرائيل را محكوم و مسلمانان را به كمك فراخواندند. موج اعتراض ها، احساسات تند و خشم روحانيت و ملت ايران در رابطه با جنگ شش روزه ى اسرائيل عليه اعراب، به طور غيرمستقيم بر گسترش دامنه ى نهضت افزود و دست رژيم را از سركوب موج جديد مبارزه كوتاه كرد. عكس العمل كارگزاران رژيم در اين جريان نيز به گونه اى بود كه به رسوايى بيش تر شاه و حاميان او انجاميد. آن ها با حمله به مدرسه ى دارالشفا و فيضيه، به بهانه ى پايين كشيدن عكس هاى امام، آن دو مدرسه را اشغال و طلاب را مورد آزار قرار دادند. در مقابل، علماى قم، تهران و برخى شهرستان ها، بى درنگ دست به اعتصاب زدند و نماز جماعت ها را تعطيل كردند. موج خشم و اعتراض به حوزه ى نجف اشرف نيز كشيده، طلاب با راه پيمايى تا خانه ى مراجع، خواستار اقدام جدى عليه رژيم شدند. حضرت امام نيز طى سخنرانى كوتاهى در 17 شهريور 1346 فرمود: «شما وظيفه داريد از هر راه ممكن برادران خود را در ايران يارى كنيد». عكس العمل ديگر رژيم، غارت منزل و ضبط كتابخانه ى امام بود. اين اقدام در 22 آبان 1346 انجام پذيرفت و از آن پس، رفت و آمد به منزل امام ممنوع شد و چند نفر از مسئولان خانه ى امام نيز تبعيد شدند. با وجود فرصت كوتاهى كه با قرائت اعلاميه ى امام در راديو آزاد ايران در پنجم محرم (27 فروردين 1346) به دست رژيم افتاد و توانست با استفاده از اين فرصت، تبليغات وسيعى را در زمينه ى اتهام جديد به امام، مبنى بر ارتباط كمونيست ها با ايشان به راه اندازد، استقبال ملت از پيام هاى امام و نفوذ امام در نجف اشرف كه در گزارش هاى رسمى ساواك ديده مى شد، به يك باره رژيم را به هراس انداخت، زيرا به روشنى مى ديد تمامى توطئه هايش خنثى شده است. ساواك به مسئله ى افزايش شهريه هاى امام در حوزه هاى علميه ى عراق و ايران حساسيت بيش ترى از خود نشان مى داد(239) و معتقد بود، افزايش كمك هاى مالى مردم نشانه ى علاقه ى آنان به امام و نفوذ روزافزون رهبر نهضت اسلامى است. سرانجام گزارش ها و تحليل هاى ساواك، رژيم را به اين نتيجه رساند كه بردن امام به نجف يك اشتباه بزرگ بود، از اين رو، كارگزاران توطئه ى جديدى را طراحى كردند و خواستند امام را به هندوستان تبعيد كنند، اما افشاى زودهنگام اين توطئه و عكس العمل هايى كه از سوى سازمان ها و گروه هاى مذهبى و غيرمذهبى در ايران، عراق، اروپا و امريكا صورت گرفت، رژيم را ناكام گذاشت.
لطفا منتظر باشید ...
