در تاريخ انقلاب اسلامى، برخى بوق هاى رسانه اى و مطبوعاتى بارها شمارش معكوس براى زوال انقلاب ايران را آغاز و پايان آن را به كسانى كه در رؤياى بازگشت به دوران اسارت ملت ايران به سر مى بردند، نويد مى داد. به رغم اين تلاش پيوسته، نه تنها انقلاب از حركت بازنماند، بلكه روز به روز بر شتاب آن افزوده شد. شايد در اين روند، اشتباهات پى درپى دشمنان انقلاب بى تاثير نبوده است. مقايسه ى دوره ى دوم انقلاب با دوره ى آغازين آن مى تواند، معيار سنجش قابل قبولى براى پيش بينى آينده ى انقلاب باشد، لكن اين مقايسه به تنهايى نمى تواند براى اميد به آينده ى انقلاب اطمينان بخش باشد، زيرا گاهى تحولات و بحران ها، كار قياس در تاريخ را مختل و مقياس هاى جديدى را حاكم مى سازند. چه كسى مى توانست پيش بينى كند كشورى مثل انگلستان ـ با سابقه ى چند صد سال استعمار ـ در يك اشتباه بزرگ (حمايت از سلمان رشدى) چنان شرايطى بهوجود آورد كه امام راحل(قدس سره) به راحتى با گفتن يك جمله، جهان اسلام را در برابر آن و استكبار، يك پارچه سازد. يا چگونه قابل پيش بينى بود كه خط مشى امريكا در مبارزه با تروريسم، بار ديگر جهان اسلام را فشرده تر و ملت ايران را متحدتر سازد؟ اين بدان معنى نيست كه بايد به اميد قضا و قدرى كه استكبار ترسيم مى كند، نشست، بلكه به معنى آن است كه سمت و سوى آينده دو رو دارد و نمى توان از چنگ و دندان نشان دادن هاى قدرت هاى بزرگ هراسى به دل راه داد. ملت ايران از روزهاى نخستين آغاز نهضت اسلامى به رهبرى حضرت امام(قدس سره) و بنا بر رهنمودهاى پى درپى وى، همواره به قدرت بى پايان الهى و امدادهاى غيبى او اميدوار بوده و اين بارقه ى اميد را در تلاش هميشگى خود براى پاس دارى از انقلاب اسلامى متجلى ساخته است و به فرموده ى پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله)توكل را با تلاش پى گير در عمل همراه كرده است. بايد اعتراف كرد كه هر نوع پيش گويى و پيش داورى در زمينه ى آينده ى انقلاب اسلامى، بدون برنامه ى حساب شده، نه ممكن است و نه مفيد. آينده ى انقلاب اسلامى تنها در سايه ى يك برنامه ى جامع و قابل اجرا، تضمين شدنى است و البته گذشته و حال، همواره چراغ راه آينده است; به اين معنى كه كدام برنامه براى آينده ترسيم و اجرا شده است تا راه آينده را از هم اكنون بتوان ديد. در اين صورت مى توان گفت هدف از تدوين برنامه ى سوم كشور توسط مجلس شوراى اسلامى و بر اساس خط مشى هاى كلى كه رهبر انقلاب ترسيم كرد، پويا نگاه داشتن نظام و ايجاد شتاب در جريان آينده ى انقلاب اسلامى است. در برنامه ى سوم، همه ى ويژگى هاى توسعه ى سياسى، اقتصادى، اجتماعى، علمى، پژوهشى و فرهنگى كشور ديده شده است، با اين وصف هنوز نگرانى ها از ميان نرفته است، زيرا چگونگى اجراى برنامه ى كلان سوم است كه مى تواند اميدوار يا نااميدكننده باشد. افزون بر اين بايد پرسيد: آيا تنها با شكوفايى اقتصادى، توسعه ى سياسى و پيشرفت هاى علمى، پژوهشى و فرهنگى مى توان به آينده ى انقلاب دل بست.؟ اگر اين همه شكوفايى، با افول معنويت و دل سردى از ارزش هاى انقلاب و بى تفاوتى نسبت به حمايت از انقلاب اسلامى همراه باشد آيا باز هم مى توان در سايه ى چنين برنامه هاى كلانى به آينده ى انقلاب دل بست.؟! بياييد هميشه به ياد داشته باشيم كه امام(قدس سره) فرمود: از قدرت نظامى دشمن هراسى به دل راه ندهيد، از آن بترسيد كه معنويت در افق جامعه ناپديد شود.
لطفا منتظر باشید ...
