دومين مرحله ى امامت كه تداوم رسالت و نبوت است، در مورد اوصيا و جانشينان انبيا در زمان فترت و نبودن پيامبران(69)، از جانب خداوند اجرا مى شود. بر اساس بينش اسلامى، هيچ گاه جامعه بدون حجّت و پيشوايى از سوى خدا نمى ماند(70)و اقامه ى حجت خدا بر مردم كه سنت الهى در هدايت انسان هاست،(71) جز با تعيين امام از جانب خدا تحقق نمى پذيرد.(72) اصولا امام شناسى بخشى از بينش اسلامى و ايمان فرد مسلمان است و كسى كه بدون شناخت صحيح امام زمان خود بميرد، با مرگ جاهليت از دنيا رفته است.(73) در احاديث بسيارى با عبارت هاى گوناگون، ضرورت امامت و جايگاه و نقش آن به روشنى بيان شده است. براين اساس: الف) كسانى كه به طور مشخص و با نام و مشخصات براى جانشينى پيامبر(صلى الله عليه وآله)برگزيده مى شوند، چون با عنوان انتخاب پيامبر(صلى الله عليه وآله) ـ كه خود انتخاب الهى است ـ(74) تعيين مى شوند، بايد امامتشان موصوف به عصمت باشد. ب) ولايت امام معصوم، مانند ولايت پيامبر(صلى الله عليه وآله) (به صورت مطلق) براى اجراى حاكميّت الهى است و قرآن قبول هر دو نوع ولايت را با به كار بردن كلمه «اطيعوا» به گونه اى يك سان بيان كرده است. امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) امامت را اين گونه توصيف فرمود: ان الامامة خلافة اللّه و خلافة رسوله(صلى الله عليه وآله)... ان الامام زمام الدين و نظام المسلمين و صلاح الدنيا و عزّ المؤمنين. الأمام أسّ الاسلام النامى و فرعه السامى ... [الامام ]عالم بالسّياسة، مستحق للرئاسة، مفترض الطاعة، قائم بأمراللّه، ناصح لعباداللّه.(75) امامت، جانشينى خدا در زمين و انجام كار پيامبر(صلى الله عليه وآله) در نبود اوست. امام زمامدار دين است و نظام بخش مسلمانان. امام دنياى مردم را آباد مى كند و به مؤمنان عزّت مى بخشد. امام بنيان اساسى و رشددهنده ى دين است. شاخه ها و ميوه هاى دين بهوسيله ى امام ظاهر مى شود. [امام] آگاه به سياست و شايسته ى زمامدارى است. اطاعت از او واجب است و او به پادارنده ى امر خدا و خيرخواه بندگان اوست.
لطفا منتظر باشید ...
