از ديدگاه قرآن، صلح ارزش و هدف است و براى عملى شدنش كافى است كه پى آمد خطرناكى در پس آن نباشد. به عبارت ديگر، هدف از صلح، مصلحت گرايى نيست، بلكه خود صلح، همان مصلحت است، زيرا صلح با زندگى فطرى انسان ها سازگارتر است. رشد و تفاهم براى رسيدن به توافق ها، و دست يابى به يگانگى آئين بشرى و گرايش به حق نيز در شرايط صلح امكان پذير است. قرآن دست يافتن به اهداف خود را از راه صلح نزديك تر، آسان تر و معقول تر مى داند و از اين رو بدان تأكيد مىورزد.(61) صلح گرايى اسلام، به رغم دستور اكيدِ «اى مؤمنان! همگى به صلح فرود آييد»(62)، مطلق نيست، زيرا مطلق گرايى در يك عمل سياسى كه شرايط و پى آمدهاى منفى فراوانى دارد، معقول نيست. از نظر حقوقى و فقهى نيز اين گونه آيات در كنار آيات هشداردهنده، تفسير و از مجموع آن ها قاعده ى حقوقى و حكم فقهى برداشت مى شود. خداوند در قرآن كريم راه حل اين مسئله را مشخص كرده و فرموده است: فلاتهنوا و تدعوا الى السلم و انتم الاعلون واللّه معكم.(63) شما سستى از خود نشان ندهيد كه صلح بخواهيد با آن كه برتريد و خدا با شماست.
لطفا منتظر باشید ...
