با تظاهرات عظيم و سراسرى مردم مبارز در شب اوّل محرم 1399 هـ . ق. (دهم آذر ماه 1357) فرارسيدن ماه خون و قيام اعلام شد و فرياد الله اكبر ملت با غرش تانك ها و رگبار مسلسل ها در هم آميخت و آسفالت خيابان ها يك بار ديگر با خون جوانان مسلمان گلگون شد. اين تظاهرات كم نظير قدرت چاره جويى را از رژيم و دولت نظامى ازهارى سلب كرد. رهبر انقلاب اسلامى نيز به مناسبت كشتار اوّل محرم، در همان روز، پيامى صادر و ضمن نسبت دادن اين جنايت به شاه و معرفى عاملان آن به عنوان سفّاكان خونخوار، دزدان غارت گر و چپاول گران بىوطن، تأثر خود را چنين اظهار كرد: اين جانيان، غافل از اين هستند كه ملت به اين سلاح هاى زنگ زده با تمسخر مى نگرد و اين ملت، شيعه ى بزرگترين مرد تاريخ است كه با تنى چند نهضت عظيم عاشورا را بر پا نمود و سلسه ى اموى را براى ابد در گورستان تاريخ دفن فرمود. امام در اين پيام، اعلاميه ى مدرسين و فضلاى حوزه ى علميه ى قم را در مورد اعلام روز هم بستگى ملت با اعتصابات مؤسسات دولتى، به خصوص شركت نفت تأييد كرد و خود به عنوان يك فرد از ملت ايران، با آنان اعلام هم بستگى نمود. پيام امام با اخطارى تند خطاب به كسانى كه در هر مقامى كه قرار دارند، از پشتيبانى نهضت شانه خالى مى كنند، همراه بود. ايشان اين گونه افراد را مطرود امام عصر ـ عجل الله تعالى فرجه الشريف ـ معرفى كرد و ملت را موظف نمود عذرشان را نپذيرند و آن ها را طرد كنند. رهبر نهضت در همين پيام فرار سربازان از سربازخانه ها را وظيفه ى شرعى اعلام كرد.
لطفا منتظر باشید ...
