قصاید

محمد بن محمد اوحد الدین انوری

نسخه متنی -صفحه : 463/ 57

سماك رامح اگر نيزه بشكند چه عجب جهان امن ترا چون ارم دو صد حرمست ز خواب امن تو در كون كس نشان ندهد عدو به خواب درست از فريب كين تو نيز اگرچه مايه ى خواب از رطوبت طبعست شب حسود تو شاميست بي كرانه چنان هميشه تا بشرى راز روى مايه و سبق چو چار عنصرت اندر جهان تصرف باد به قدر و جاه و شرف در جهان سمر بادى مباد جسم تو خالى ز جانت از پى آن به گام كام بساط زمانه را بسپر به گام كام بساط زمانه را بسپر
كنون كه پيش حواد حمايتت سپرست سپهر قدر ترا چون قمر دو صد قمرست كه جز به ديده ى بخت تو اندرون سهرست بدان دليل كه بيدار گنگ و كور و كرست خلاف نيست كه آن از حرارت جگرست كه روز حشر ز صبحش پگاه خيرترست چهار عنصر و نه چرخ مادر و پدرست كزين چهار چو نه چرخ همتت زبرست كه داد و دين و هنر در جهان ز تو سمرست كه جان ز جان تو دارد هرآنكه جانورست كه پاى همت تو چون ملك فلك سپرست كه پاى همت تو چون ملك فلك سپرست