قصاید

خاقانی شروانی

نسخه متنی -صفحه : 529/ 55
نمايش فراداده

سوگند نامه و مدح رضى الدين ابونصر نظام الملك وزير شروان شاه

  • بدان سگى كه وفا كرد و برد نام ابد به گوسپندى كو را كليم بود شبان به كنيت ملك اشرق كاسمانش نبشت به سكه و به طراز ناى او كه بر آن كه بعد طاعت قرآن و كعبه، در سجده نبردم و نبرم جز به بزم شاه سجود وگر ز سكه ى طاعت بگشته ام جانم چو خاتمم همه چشم و چو سكه ام همه روى كه موم و زر به كژى نقش راستى يابند چو خاتمم به دروغى به دست چپ مفكن چو موم محرم گوش خزينه دار توام چو پشت آينه پيش تو حلقه در گوشم وگر ز ظلم گله كرده ام مشو در خشم به چار نفس و سه روح و دو صحن و يك فطرت به تيز دستى نار و به كند پائى خاك بدين دو خادم چالاك رومى و حبشى بهشت مهر بهشت اندرين سه غرفه ى مغز به رشته ى زر خورشيد نور بافنده به چتر شام ز انفاس بحر كرده سواد به كوه برق مانه ز سنگ پاره ى لعل به كوه برق مانه ز سنگ پاره ى لعل
  • به پشه اى كه غزا كرد و يافت گنج واب به گوسپندى كو را خليل شد قصاب به سكه ى رخ خورشيد بر، به زر مذاب خديو اعظم و خاقان اكبر است القاب پس از درود رسول و صحابه در محراب نكردم و نكنم جز به صدر خواجه اياب چو سكه باد نگون سار زير زخم عذاب اگرچه نقش كژم هست نيست جاى عتاب ز مهر خاتم سلطان و سكه ى ضراب كه دست مال توام پاي بند مال و نصاب نيم فسرده مرا زآتش عذاب متاب ز من چو آينه ى زنگ خورده روى متاب كه منصفى قسمى نو شنو به فصل خطاب به يك رقيب ودو فرع و سه نوع و چار اسباب به خاك پاشى باد و به باد سارى آب درم خريد دو خاتون خرگه سنجاب به هفت حجله ى نور اندر اين دو حجره ى خواب كه بافت بر قد گيتى قباى گوهر تاب به تيغ صبح ز كيمخت كوه كرده قراب به بحر ماه مشيمه ز نور بچه ى ناب به بحر ماه مشيمه ز نور بچه ى ناب