مقطعات

اوحدالدین محمد بن محمد انوری

نسخه متنی -صفحه : 439/ 199

به خشك ريش گرى در هرى نديدستى كنون به خيمه زدن دانه اى پراكندى در آن دو لفظ سخن چاردست و پاى شتر مكن به عذر و تلطف دل مرا درياب مكن به عذر و تلطف دل مرا درياب
ز هجو روى سياهى كه نوبتى بيند كه مرغ ذكر تو تا جاودان از آن چيند چنان نشنيد كان شيوه عقل بگزيند كه چوب خيمه در آن نيز نيك بنشيند كه چوب خيمه در آن نيز نيك بنشيند